Po II wojnie światowej ruch olimpijski nadal się rozwijał. W szczególności w latach 50. kraje socjalistyczne zaczęły aktywnie uczestniczyć w igrzyskach. Letnie Igrzyska Olimpijskie w Melbourne okazały się wielkim sukcesem tych stanów.
Miejsce kolejnej olimpiady ustalono na posiedzeniu komisji Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w 1949 r. w Rzymie. Miasta kandydujące obejmowały kilka głównych miast amerykańskich, a także Melbourne, Mexico City i Buenos Aires. Melbourne wygrało, ale postanowiono przenieść stamtąd zawody jeździeckie. Ze względu na prawo Australii konie musiałyby przejść zbyt długą kwarantannę. Dlatego ten etap igrzysk odbył się w Sztokholmie.
W samej Australii igrzyska stały się elementem konfrontacji politycznej. Gubernator jednego ze stanów odmówił sfinansowania swojej części olimpiady. Zagroziło to budowie niektórych obiektów olimpijskich, ale ostatecznie zostało ukończone na czas.
Na mecze swoje drużyny wysłało 67 krajów. Liczba uczestniczących państw zmniejszyła się w porównaniu z poprzednimi konkursami. Kilka krajów odmówiło udziału w rozgrywkach z powodów politycznych. Egipt odmówił reprezentowania swojego zespołu ze względu na konflikt o Kanał Sueski z Wielką Brytanią. Australia jako członek Wspólnoty Brytyjskiej była postrzegana przez Egipt jako wróg. Jednocześnie kilka krajów europejskich nie zaprezentowało swoich sportowców z powodu niezgody na działania ZSRR na Węgrzech, a ChRL nie podzieliła prawa do udziału w zawodach z Tajwanem.
Na tym trudnym tle politycznym drużyna ZSRR po raz drugi w swojej historii wzięła jednak udział w rozgrywkach. Był to ogromny sukces dla radzieckich sportowców - krajowa drużyna zajęła pierwsze miejsce w nieoficjalnych klasyfikacjach medalowych. Szczególnie wyróżniali się radzieccy gimnastycy, zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Na przykład Larisa Latynina zdobyła 4 złote medale. Złoto otrzymała również reprezentacja ZSRR w piłce nożnej.
Drugie miejsce w nieoficjalnych rankingach przypadło Stanom Zjednoczonym. Wśród sportowców tego kraju szczególny sukces odnieśli sportowcy, na przykład Bobby Morrow, który został dwukrotnym mistrzem olimpijskim.
Spory sukces odnieśli także sportowcy z Australii. Możemy również wspomnieć węgierską gimnastyczkę Agnes Keleti, która zdobyła 3 złote i 2 srebrne medale olimpijskie.
