Po raz pierwszy zasady zespołowej gry w piłkę w basenie sformułował Anglik William Wilson. W ten sposób próbował symulować wodny odpowiednik rugby. Zasady piłki wodnej przybrały nowoczesną formę w latach 80. XIX wieku, a wraz z odrodzeniem tradycji regularnego organizowania igrzysk olimpijskich szybko zajęły trwałe miejsce w ich programie dla nowego sportu.
Celem każdej z dwóch drużyn składających się z ośmiu graczy jest strzelenie większej liczby bramek do bramki przeciwnika niż wpuszczenie do własnej. Trzymetrowe wrota unoszą się po przeciwnych stronach basenu w odległości nie większej niż 30 metrów od siebie i wznoszą się prawie metr nad wodę. Regulamin również ściśle reguluje sposoby odebrania piłki przeciwnikowi, a za ich naruszenie przewidziane są 20-sekundowe usunięcia – pływacy czekają w wodzie, w specjalnie wyznaczonym kącie basenu. Całkowity czas gry - 32 minuty - jest podzielony na cztery połowy, a sędzia, który go liczy, zatrzymuje stoper, gdy piłka nie jest w grze (przygotowywanie się do rzutów wolnych, zajmowanie pozycji po bramce itp.).
Ten sport już dawno pojawił się w programie olimpijskim - już w drugich letnich rozgrywkach w turnieju piłki wodnej wzięło udział 7 drużyn. To prawda, że nie przestrzegano zasady „jeden kraj - jedna drużyna”, dlatego na przykład brązowe medale przyznano jednocześnie dwóm francuskim drużynom. A pierwszymi mistrzami olimpijskimi byli reprezentanci kraju macierzystego tego sportu - Brytyjczycy pokonali w finale Belgów.
Na III Letnich Igrzyskach Olimpijskich turniej piłki wodnej uznano za pokazowy – wzięło w nim udział kilka drużyn amerykańskich. A począwszy od kolejnych igrzysk, które odbyły się w 1908 roku w Londynie, takie zawody odbywają się regularnie. Kobiety wywalczyły sobie prawo do udziału w letnich igrzyskach iw tym sporcie zaledwie sto lat po debiucie piłki wodnej na igrzyskach olimpijskich – pierwszy turniej kobiet odbył się w 2000 roku w Sydney.
W tym roku obie rosyjskie drużyny zdobyły medale – kobiety zdobyły brązowe medale, a mężczyźni przegrali w finale z Węgrami. Na kolejnej olimpiadzie nasi mężczyźni również nie weszli na podium - zdobyli brązowe medale. Nie mamy jeszcze innych nagród w tym sporcie, ale w męskiej reprezentacji ZSRR jest ich 7. Węgierscy olimpijczycy dominują w tym sporcie – byli pierwszymi dziewięcioma razy i trzykrotnie zajmowali pozostałe dwa stopnie olimpijskiego podium.
