Postawa w karate jest podstawą sztuki walki. To dzięki postawie zawodnika będzie zależeć od tego, czy w trakcie walki będzie potrafił użyć niezbędnych technik lub bloków ochronnych, a także czy wygra z przeciwnikiem.
Niedbałe podejście do postawy podczas walki, nawet sportowej, niweczy wszelkie umiejętności zawodnika i nieuchronnie prowadzi do porażki. Jeśli ciało nie otrzyma odpowiedniej równowagi i stabilności, wszystkie inne umiejętności będą po prostu bezużyteczne.
Cały cykl treningu karateki ma dość jasno określone etapy. Ciężki trening polega na szybkim i bez wahania nabyciu umiejętności stania w jednej z postaw (w zależności od sytuacji, czy trzeba się bronić, przygotowywać do ataku, czy czekać, aż przeciwnik zacznie się denerwować i otworzy się do uderzenia).
Jeśli sportowiec zaniedbuje naukę tych podstaw, nigdy nie odniesie sukcesu. Zasady karate są surowe i za luźne zachowanie na tatami uczestnik może zostać usunięty.
Wszystkie postawy karate mają jedną ogólną zasadę: „Podstawa musi być mocna”. Wszystkie inne ruchy rąk i nóg pochodzą z tej podstawy. Zasadniczo stojaki różnią się od siebie położeniem nóg (samą podstawą). Plecy są zawsze prostopadłe do podłoża, utrzymując je prosto. Po przyjęciu zawodnik wraca do pierwotnej lub innej postawy, która jest wymagana w obecnej sytuacji.
Doświadczenie wojownika często kształtuje się właśnie od opanowania podstaw walki. Nie tylko ciosy, bloki, rzuty, ale także umiejętność szybkiego i prawidłowego, w zależności od sytuacji, wyboru takiej lub innej postawy. Powinien w pełni odpowiadać sytuacji, a na dalsze wyjście z niej należy poświęcić minimum wysiłku i czasu.
Ważne jest, aby dużo ćwiczyć w wykonywaniu różnych postaw. Młodsi sportowcy uwielbiają kopiować ruchy swoich bardziej doświadczonych kolegów. Ale mają tak zaawansowane postawy, które wychodzą niezręcznie. A wszystko dlatego, że nie wiedzą jeszcze, jak naprawdę prawidłowo ustawić nogi i ręce, aby przy zewnętrznej jędrności mięśnie były w stanie zrelaksowanym i były gotowe na każdy ruch.
Wszystkie postawy są umownie podzielone na trzy główne grupy: naturalną, defensywną i bojową.
Postawy naturalne są używane na początku bitwy, gdy konieczne jest „wysondowanie” przeciwnika, są one po prostu nazywane (w tłumaczeniu na rosyjski) - postawy informacyjno-uważne. Należą do nich: Heisoku-dachi (stopy razem); Heiko-dachi (stopy rozstawione na szerokość bioder); Teiji-dachi (T-bar); Musubi-dachi (rozkładane skarpetki); Haichiji-dachi (postawa z otwartymi nogami); Renoji-dachi (stojak w kształcie litery L).
Głównym celem podstawek defensywnych jest zapewnienie zawodnikowi solidnego podparcia, które pozwoli mu skutecznie blokować cios przeciwnika i szybko przystąpić do ataku. Obronne obejmują: Kokutsu-dachi (tylna postawa obronna); Kiba-dachi (postawa z szeroko rozstawionymi nogami - jeździec); Shiko-dachi (stelaż kwadratowy); Fudo-dachi (postawa zakorzeniona); Neko-ashi-dachi (postawa kota) itp.
Postawy bojowe są używane jako wsparcie do uderzenia. Wywodzą się z powyższych ochronnych.
Oczywiście w karate występują również postawy łączone, które zasadniczo wywodzą się z trzech podstawowych typów.
Doskonałość postaw jest doprowadzona do tego stopnia, że uczeń może długo wytrzymać każdą z nich. A jednocześnie się nie męczył. Jeśli mięśnie są napięte (a stanie się to widoczne w ciągu jednej lub dwóch minut – drżą kolana itp.), to popełnia błąd i musimy kontynuować trening.
