Crossfit to funkcjonalna metoda treningu zawierająca elementy gimnastyki, lekkoatletyki siłowej i lekkoatletycznej, wioślarstwa. Skaling jest jednym z głównych aspektów tej techniki i jej filozofii, którą jest możliwość postawienia sportowców w tych samych warunkach, pomimo różnych poziomów treningu.
Nie tak dawno temu, kiedy używano słowa „crossfit”, wszyscy wyobrażali sobie sportowców, którzy najpierw sto razy podnoszą ciężką sztangę, a potem podciągają się dwieście razy, no, dziesięć kilometrów na deser. Teraz CrossFit jest pozycjonowany nie tylko jako fitness, który pomaga stać się najbardziej przygotowaną osobą na ziemi (patrz Gry CrossFit), ale także jako program treningowy poprawiający zdrowie i rehabilitację. Według CrossFit Journal, CrossFit pomógł wielu ludziom poprawić jakość ich życia, a także pomógł w rehabilitacji urazów i operacji.
CrossFit sprawi, że trening będzie interesujący, zespołowy i inspirujący, ponieważ jego cechą jest odrzucenie specjalizacji.
Przyczyny skalowania
Pierwszym powodem jest bezpieczeństwo. Każdy ma ochotę pokazać, jaki jest dobry, także początkujący, który nie zna jeszcze poczucia proporcji i może przesadzić, to jest niebezpieczeństwo. Na tym etapie musisz zachować spokój i mądrze wybrać ładunek.
Drugim powodem wynikającym z pierwszego jest technologia. Waga, trudność, intensywność powinny być tak dobrane, aby wraz ze wzrostem prędkości technika wykonywania ćwiczenia pozostała na najwyższym poziomie, w przeciwnym razie trening przyniesie więcej szkody niż pożytku.
Trzeci powód to równowaga. Ogromnym plusem CrossFit jest jego elastyczność i skalowalność. Możesz napisać kompleks dla wytrenowanego sportowca i dać to samo, ale z przeskalowanym kompleksem, swojej babci, a powinno to być dla nich równie trudne. Jednocześnie sportowiec nie powinien łatwo rzucać sztangą do sufitu, a babcia, walcząc o przekręcenie słońca na poziomym drążku.
Metodologia skalowania
Jak dzieje się cała ta magia skalowania? Po ocenie poziomu wytrenowania klienta i przestudiowaniu wszystkich jego chorób i przeciwwskazań, trener tworzy obraz tego, co można, a czego nie można zrobić. Na przykład osobie z wrodzoną wadą serca dobry trener raczej nie powie, aby przebiegła trzy kilometry w 10 minut, a klientowi z przepukliną, który choć wykonuje martwy ciąg z idealną techniką, angażuje się w drugim tygodniu, raczej nie pozwoli mu podnieść stu kilogramów.
Ciężar należy dobrać tak, aby ćwiczący mógł wykonać dziesięć powtórzeń z wystarczającym obciążeniem bez zniekształcania techniki.
Intensywność kompleksu dobierana jest tak, aby puls nie był cały czas z ekstremalną częstotliwością uderzeń i nie przekraczał wskaźników dopuszczalnych dla osoby.
Technikę należy wykonywać jak w podręczniku, a tutaj niestety nie można obejść się bez doświadczonego oka. Jednocześnie obciążenie i intensywność nie powinny się rozluźniać, powinny zmuszać do poruszania się i wystarczającego wysiłku, zachowując tę samą równowagę babci i sportowca.
