W ruchu olimpijskim zawsze był jakiś element polityki. Stało się to szczególnie widoczne w momencie pogorszenia stosunków między wiodącymi światowymi mocarstwami - ZSRR i USA. Jednym z epizodów wyraźnie charakteryzujących wpływ różnic politycznych na sport był bojkot Igrzysk Olimpijskich w Moskwie w 1980 roku.
Organizacja Igrzysk Olimpijskich w Moskwie w 1980 roku zbiegła się ze szczytem konfrontacji Związku Radzieckiego ze Stanami Zjednoczonymi w tak zwanej zimnej wojnie. Głównym powodem bojkotu igrzysk jest często wprowadzenie do Afganistanu ograniczonego kontyngentu wojsk sowieckich. Jednak ta polityczna decyzja kierownictwa ZSRR stała się jedynie dogodnym pretekstem do bojkotu igrzysk olimpijskich, które trafiły na ręce głównych przeciwników rozgrywającego się w Moskwie najważniejszego wydarzenia sportowego roku.
Pomysł bojkotu igrzysk w Moskwie zrodził się na spotkaniu przywódców państw NATO na początku stycznia 1980 r. Protest został zainicjowany przez przedstawicieli Wielkiej Brytanii, USA i Kanady. Ale jeszcze przed decyzją o wysłaniu wojsk sowieckich do Afganistanu Zachód poważnie dyskutował na temat bojkotu igrzysk w proteście przeciwko prześladowaniu dysydentów w Związku Radzieckim.
W sumie igrzyska olimpijskie w Moskwie zostały zbojkotowane przez komitety olimpijskie ponad sześćdziesięciu krajów. Należały do nich USA, Japonia, Niemcy, Kanada, Turcja, Korea Południowa, których sportowcy tradycyjnie zawsze byli silni i stanowili główną konkurencję dla sportowców radzieckich. Niektórzy sportowcy z Francji, Wielkiej Brytanii i Grecji przybyli na Igrzyska Olimpijskie 1980 indywidualnie, podczas gdy Katar, Iran i Mozambik w ogóle nie zostali uwzględnieni w ofercie Komitetu Olimpijskiego.
Podczas uroczystych ceremonii otwarcia i zamknięcia igrzysk olimpijskich drużyny z niektórych krajów maszerowały nie pod flagami swoich uprawnień, ale pod flagami Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Należą do nich Australia, Andora, Wielka Brytania, Belgia, Dania, Holandia, Włochy, Portugalia, Irlandia, Luksemburg, Francja, Szwajcaria, San Marino, Irlandia. Kiedy medale olimpijskie zostały wręczone sportowcom tych krajów, nie słychać było hymnów narodowych, ale oficjalny hymn olimpijski. Spośród wszystkich krajów Europy Zachodniej pod swoimi narodowymi flagami wystąpiły tylko drużyny z Grecji, Austrii, Finlandii, Szwecji i Malty.
Pomimo bojkotu przez tak dużą liczbę państw, Moskwa przyjęła sportowców z 81 krajów świata. Podczas sportowych zmagań uczestnicy olimpiady w Moskwie ustanowili ponad 70 rekordów olimpijskich, 36 światowych i 39 europejskich. W sumie osiągnięcia te przewyższyły wyniki poprzednich Igrzysk Olimpijskich, które odbyły się w Montrealu w 1976 roku.
