Bieg maratoński, przy odpowiednim treningu, wpływa korzystnie na zdrowie i kondycję, przykuwa coraz większą uwagę. Dla niektórych próba przebiegnięcia maratonu to także element samorozwoju, skok nad głowę.
Teraz długość maratonu jest statyczna i mierzona z dokładnością do 0,1%. Od czasu włączenia maratonu do Igrzysk Olimpijskich w 1896 roku odległość od początku do końca trasy zmieniała się niejednokrotnie. Podczas pierwszych siedmiu olimpiad naszych czasów przebieg biegu maratońskiego ulegał sześciokrotnym zmianom (z 40 na 42, 75 km). W 1921 roku IAAF (Międzynarodowe Stowarzyszenie Lekkoatletyki) ustaliło jako oficjalny dystans 42,195 km.
Historia wyścigu
Początkowo długość dystansu maratonu szacowano teoretycznie na 34,5 km. Jest to odległość od pola, gdzie w 490 p.n.e. bitwa pod Maratonem miała miejsce w Atenach. Według legendy, w pośpiechu, by przekazać Grekom wiadomość o zwycięstwie, wojownik imieniem Fidypides, bez zatrzymywania się, przebiegł całą tę odległość, zdołał wykrzyczeć swoje radosne przesłanie do Ateńczyków i padł martwy od nadmiernego obciążenia.
Historycy nie popierają tej wersji wydarzeń, gdyż legenda została spisana przez Plutarcha ponad pół wieku po bitwie. Herodot, który urodził się 6 lat po maratonie, wspomina Fidypidesa jako posłańca, który przebył 230 km w dwa dni, kierując się do Sparty po posiłki. Niemniej jednak tradycja biegania maratonu utrwaliła się nie tylko jako sport olimpijski, ale także na poziomie małych lokalnych zawodów.
Metodyka przygotowania Preparation
Nie można przebiec maratonu nagle, po prostu chcąc, w przeciwnym razie istnieje ryzyko powtórzenia legendarnej śmierci Fidypidesa. Przygotowanie do takiego wyścigu zajmuje bardzo dużo czasu, stopniowo zwiększając obciążenie. Przed przebiegiem pełnego dystansu zawodnicy trenują więcej niż raz lub dwa razy w półmaratonie (dystans 21 km). Wyścig skupia się na wytrzymałości, a nie prędkości, dlatego ważne jest, aby złapać komfortowy rytm i przyzwyczaić się do niego.
Rekord świata w maratonie mężczyzn został ustanowiony w 2008 roku przez Haile Gebreselassie, biegaczkę z Etiopii, z czasem 2 godziny 3 minuty i 59 sekund. Najlepszy wynik w maratonie kobiet pokazała w 2003 roku brytyjska lekkoatletka Paula Redcliffe: 2 godziny 15 minut i 25 sekund.
Dużo wysiłku wymaga również organizacja wyścigu: różnice wysokości nie powinny przekraczać jednego metra na kilometr dystansu. Optymalna temperatura powietrza wynosi około + 12 ° C (+ 18 ° C i więcej uważa się za niebezpieczne, przy + 28 ° C start jest anulowany). Ważna jest również nawierzchnia (jakość podłoża), po której biegają zawodnicy oraz wysokość terenu nad poziomem morza. Wszystko to wpływa na kondycję maratończyków i ich szybkość.
