Kanadyjskie miasto Calgary zostało wybrane na stolicę XV Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988. To prawo nie przyszło mu łatwo – miasto ubiegało się trzykrotnie. Rywalami Kanady w ostatniej walce były Włochy i Szwecja.
Calgary bardzo umiejętnie wykorzystało czas i inwestycje, wybudowano największe obiekty sportowe – Olympic Oval i Canadian Olympic Park. Pierwsza stała się placem zabaw dla hokeja i łyżwiarstwa szybkiego, a druga gościła zawody w saneczkarstwie, narciarstwie biegowym, skokach narciarskich i snowboardzie. Po zakończeniu rozgrywek obiekty stały się bazą treningową dla sportowców oraz terenami rekreacyjnymi dla mieszczan i turystów.
Godłem Igrzysk Olimpijskich był liść klonu stylizowany na płatek śniegu, symbol Kanady. Maskotkami igrzysk były postacie dwóch niedźwiedzi polarnych, Heidi i Howdy. Przemówienie otwierające otwarcie Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Calgary wygłosiła Generalna Gubernatorka Kanady Jeanne Sauve.
W tej olimpiadzie wzięło udział 1423 sportowców z 57 krajów. Po raz pierwszy na Zimowe Igrzyska przyjechali sportowcy z tak ciepłych krajów jak Antyle, Gwatemala, Fidżi i Jamajka. Były to ostatnie igrzyska olimpijskie, w których grała reprezentacja ZSRR i dwie reprezentacje Niemiec. W 11 dyscyplinach rozegrano 46 kompletów nagród.
Olimpiada w Calgary została zapamiętana z powodu nowych sportów, które zostały zaprezentowane przez pokazy pokazowe. Są to freestyle, short track i curling, które na kolejnych igrzyskach stały się pełnoprawnymi dyscyplinami olimpijskimi. Ponadto, po raz pierwszy w programie znalazły się nowe dyscypliny narciarskie - alpejski biathlon i supergigant slalom. Kobiety po raz pierwszy rywalizowały na dystansie 5000 metrów w łyżwiarstwie szybkim.
Igrzyska Olimpijskie w Calgary otrzymały nowy 16-dniowy format, który jest nadal w użyciu. Na tej olimpiadzie przetestowano kilka technologicznych innowacji sportowych - „lekkie” rolki winylowe oraz ulepszone projekty bobslejów i sanek.
Bohaterami igrzysk byli fiński skoczek Matti Nyukanen i łyżwiarz szybki z Holandii Yvonne van Gennip, którzy zdobyli trzy złote medale. Radziecka narciarka Tamara Tichonowa, szwajcarski narciarz Freni Schneider, szwedzki Gundé Svan, szwedzki łyżwiarz Thomas Gustafson i włoski narciarz Alberto Tomba zdobyli po dwa złote medale. W turnieju bobslejowym zadebiutował książę Albert z Monako.
W klasyfikacji generalnej drużynowej pierwsze miejsce zajęła drużyna narodowa ZSRR, zdobywając 29 medali, w tym 11 złotych. Drugim byli sportowcy NRD, a trzecim reprezentacja Szwajcarii. Gospodarze igrzysk ograniczyli się do 5 medali, wśród których nie było złotych.
