Głównymi zadaniami kultury fizycznej są zachowanie i wzmocnienie zdrowia, kształtowanie zdrowego stylu życia. Jej podstawowe elementy zostały rozwinięte w świecie starożytnym, natomiast sam termin „kultura fizyczna” pojawił się stosunkowo niedawno.
Instrukcje
Krok 1
Narodziny kultury fizycznej rozpoczęły się w prymitywnych czasach, kiedy ludzie zaczęli dostrzegać, że dla bardziej udanego polowania i skutecznej ochrony przed wrogami muszą być silniejsi, zręczni i wytrwali. Starsi plemienia specjalnie przygotowali dzieci na możliwe trudności życiowe: zmusili je do podnoszenia ciężkich kamieni, nauczyli się rzucać włócznią, strzelać z łuku, szybko biegać itp.
Krok 2
Wraz z rozwojem cywilizacji pojawiły się specjalne szkoły, w których dzieci uczono maszerować, biegać, oszczepiać, skakać itp. Wiele takich szkół powstało w Sparcie, starożytnym państwie greckim, gdzie wychowanie fizyczne było najważniejszym celem w kształtowaniu przyszłych pokoleń. Zajęcia łączące gry, zapasy, ceremonie, tańce nazwano „gimnastyką”.
Krok 3
Igrzyska Olimpijskie, odbywające się co cztery lata w starożytnej greckiej Olimpii, również świadczyły o wartości rozwoju fizycznego człowieka już w tych odległych czasach. W ich programie znalazły się różne konkursy siły i odwagi. W grach zwyciężyli najsilniejsi bohaterowie pod każdym względem. W czasie igrzysk olimpijskich wojny ustały, zawarto rozejm, zwycięzcy stali się prawdziwymi bohaterami.
Krok 4
Tradycja organizowania igrzysk olimpijskich zaginęła wraz z dojściem do władzy Rzymian w 394 r. n.e. Mimo to w średniowieczu w niektórych krajach wielokrotnie odbywały się różne zawody „olimpijskie” (Anglia, Francja, Grecja). Tradycje współczesnego świata w dziedzinie sportu i kultury fizycznej zachowały organizację Letnich i Zimowych Igrzysk Olimpijskich, które zostały wznowione pod koniec XIX wieku we Francji.
Krok 5
Termin „kultura fizyczna” we współczesnym znaczeniu powstał pod koniec XIX wieku w Anglii. Jednak nie otrzymał szerokiej dystrybucji w krajach zachodnich i został zastąpiony terminem „Sport”. W Rosji pojęcie „kultury fizycznej” było oficjalnie używane dopiero na początku XX wieku, kiedy zaczęły otwierać się szkoły średnie dla dzieci radzieckich.
Krok 6
W 1918 r. otwarto w Moskwie Instytut Kultury Fizycznej, w tym samym czasie rozpoczęło się wydawanie czasopisma „Kultura Fizyczna”. Przedmiot o ogólnie przyjętej skróconej nazwie „wychowanie fizyczne” został wprowadzony do szkół i nadal jest nauczany. Ministerstwo Oświaty opracowało i zatwierdziło plany zajęć dla tej dyscypliny, a także przydzieloną jej obowiązkową liczbę godzin lekcyjnych oraz ustanowiło system standardów dla uczniów.
Krok 7
W celu poprawy zdrowia narodu i promowania zdrowego stylu życia w czasach sowieckich jednym z elementów masowej kultury fizycznej były przemysłowe ćwiczenia fizyczne w różnych przedsiębiorstwach ZSRR.
Krok 8
Od 1931 do 1991 r. W różnych instytucjach w kraju, w tym w szkołach, różnych organizacjach zawodowych i sportowych, realizowano program treningu fizycznego dla TRP („Gotowi do pracy i obrony ZSRR”). Zawierała normy dla różnych grup wiekowych w różnych dyscyplinach sportowych, w tym bieganie, podciąganie się na drążku, skoki w dal i wzwyż, rzucanie piłką, pływanie itp. Ci, którzy przeszli standardy TRP, otrzymali specjalne odznaki. Od 2015 roku zatwierdzonym zarządzeniem Prezydenta Federacji Rosyjskiej W. W. Putina wyniki standardów TRP będą ponownie brane pod uwagę przy wchodzeniu na uniwersytety.
