Pływanie synchroniczne to oszałamiająco piękny i spektakularny sport. A wpływ na publiczność wywierają nie tylko piękne dziewczyny, kostiumy, ruchy i muzyka, ale sama łatwość, z jaką dziewczyny w wodzie mogą tak harmonijnie i wyraźnie pracować, wykonując tak złożone figury.
Pływanie synchroniczne to najbardziej elegancki i „kobiecy” sport, aw zawodach w sensie dosłownym biorą udział tylko dziewczęta, choć niektórzy pasjonaci płci męskiej również próbują swoich sił w tak trudnym biznesie. Szkoła pływania synchronicznego działa już prawie sto lat, aw ostatnich latach prym w niej uparcie dzierży Rosja.
Jak dziewczynom udaje się wykonywać skomplikowane figury w wodzie i w ten sposób kontrolować swoje ciała? Podobnie jak w łyżwiarstwie figurowym, pływanie synchroniczne obejmuje występy choreograficzne w środowisku nietypowym dla zwykłych tancerzy – w tym przypadku w wodzie. W pływaniu synchronicznym jest wiele figur, większość z nich wykonywana jest w pozycji wyprostowanej, często do góry nogami. Aby stale utrzymać się w pozycji pionowej, dziewczyna wykonuje szybkie ośmiocyfrowe ruchy rękami na wysokości bioder.
W przypadku innej podstawowej figury - obrotów - atletka wykonuje okrężne ruchy rękami w jednym kierunku, przeciwnie do kierunku obrotów. Jedna ręka idzie do przodu we właściwym kierunku, a druga - w tym samym kierunku, ale za ciałem.
Uderzająca różnica między ruchami rąk w zwykłych sportach a pływaniu synchronicznym polega na tym, że oprócz zwykłej pozycji „szpatułki”, palce mogą być zaciśnięte w pięść lub szeroko rozstawione. W ten sposób wykonywane są ruchy wiosłowania.
Ruchy nóg odgrywają ogromną rolę w pływaniu synchronicznym - i to nie tylko estetycznym. Nogi pomagają utrzymać ciało w odpowiedniej pozycji i poruszać się w wodzie. Dużo czasu poświęca się na rozciąganie więzadeł, trening mięśni nóg, rozwijanie ruchomości stawów – wszystko to pomaga maksymalnie wykorzystać nogi podczas występów. Istnieją tylko trzy podstawowe pozycje nóg - obie proste, jedna zgięta i obie zgięte.
Aby działać synchronicznie, sportowcy najpierw zapamiętują kolejność ruchów na lądzie. Ponieważ każdy z nich ma perfekcyjne ruchy i doprowadzony do automatyzmu, w wodzie mogą je dokładnie powtórzyć. Nie bez znaczenia jest też wyczucie rytmu – pomimo tego, że dziewczyny spędzają dużo czasu pod wodą, doskonale słyszą muzykę i łapią rytm.
Aby woda nie dostała się do nosa, a sportowcy się nie dusili, na nos zakłada się specjalne spinacze do bielizny - nie naciskają zbyt mocno na nos, ale nie dają wody.
Umiejętność harmonijnej pracy to klucz do sukcesu sportowców.
