Igrzyska Olimpijskie w Londynie doszły do mety. A jeśli pierwsza połowa rozgrywek nie podobała się rosyjskim kibicom, to w ostatnich dniach liczba medali zdobytych przez rosyjską reprezentację dramatycznie wzrosła. Na dzień 10 sierpnia Rosjanie mieli już 56 nagród olimpijskich, w tym 12 złotych. I to oczywiście jest dalekie od limitu.
Jeszcze przed rozpoczęciem Igrzysk Olimpijskich w Londynie liderzy Rosyjskiego Komitetu Olimpijskiego i Ministerstwa Sportu ostrzegali, że harmonogram zawodów został opracowany w taki sposób, aby największe szanse na medale miały te sporty, które będą rozgrywane w druga połowa gier. Rzeczywiście tak się stało. Do tego dochodzi jeszcze np. finał zawodów w grupowym pływaniu synchronicznym i gimnastyce artystycznej, gdzie zdecydowanym faworytem jest drużyna rosyjska.
Jednak już teraz wiadomo, że trzeciego miejsca na komendę nie zdobędziemy: przepaść między brytyjską drużyną pod względem ilości złotych medali jest zbyt duża! Dlatego jedyne, co może osiągnąć nasz zespół, to utrzymanie czwartego miejsca. Maksymalny program przed rozpoczęciem igrzysk – zdobycie 25 złotych medali – teraz można wspominać tylko ze smutnym uśmiechem. Osiągnięcie programu minimum (20 medali o najwyższym standardzie) jest prawie niemożliwe.
Oczywiście można znaleźć całe mnóstwo obiektywnych powodów. Oto szybko rosnąca potęga chińskich olimpijczyków (a właściwie do niedawna nikt nie traktował tego zespołu poważnie). Oraz bezwarunkową dominację czarnoskórych sportowców, w tym reprezentacji USA i Wielkiej Brytanii, w wielu rodzajach lekkiej atletyki, ze względu na masę czynników genetycznych, fizjologicznych i historycznych. Mianowicie lekkoatletyka to „najbogatszy” rodzaj programu olimpijskiego pod względem medali! I konsekwencje szalonych lat 90., kiedy system szkolenia sportowców na wysokim poziomie został praktycznie zniszczony w Rosji.
Fakt pozostaje: oczekiwania nie zostały spełnione. A występy tradycyjnie silnych rosyjskich strzelców, szermierzy i pływaków na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie nie można nazwać innym słowem niż „porażka”. Konieczne jest wyciągnięcie wszystkich niezbędnych wniosków z zaistniałej sytuacji i rozpoczęcie jej poprawiania.
