Niezależnie od tego, jaką jogę uprawiasz, wewnętrzna harmonia powinna być na pierwszym miejscu w twoich uczuciach. Nie ma znaczenia, czy jest to hatha joga, krija joga, mantra joga czy pranajama joga. Jeśli odczuwasz dyskomfort, to nie jest to już joga.
Joga powinna być tak naturalna jak samo życie. Joga jest takim systemem samopoznania, który staje się bardzo bliski i drogi osobie, która odczuła samą istotę tej starożytnej nauki.
Obecnie w wielu centrach fitness i studiach jogi joga jest rozumiana jako to, czym joga wcale nie jest. Może to być gimnastyka, akrobatyka, ćwiczenia rozciągające. Ale tam, a nawet blisko, nie mówimy o systemie samopoznania. Wyobraźmy sobie, że w dziewięćdziesięciu procentach przypadków.
Takie podejście do jogi na Zachodzie rozwinęło się, ponieważ sami nauczyciele nie rozumieją tego systemu poprawnie. Ćwiczenia jogi starają się wprowadzić w jakieś ramy, wpasować się w pewne kanony. Ale początkowo nie jest to poprawne.
Nie jest możliwe zrozumienie z zewnątrz, czy dana osoba jest zaangażowana w jogę, czy po prostu wykonuje nawet złożone pozy, które zewnętrznie przypominają jogi, ale nimi nie są. Dlaczego? Ponieważ nie można tego zobaczyć, można to tylko poczuć. Tylko sam praktykujący może poczuć wewnętrzną harmonię.
A stwierdzenia z kategorii „niewłaściwie robisz tę pozę” nie mają nic wspólnego z jogą. Korzystne może być podejście, w którym trener lub instruktor jasno określa wykonanie poszczególnych ćwiczeń. Na przykład korzyść dla ciała fizycznego. Ale ponieważ joga nie ma na celu rozwoju oddzielnego ciała fizycznego, tego podejścia nie można nazwać jogą, ale często tak się nazywa. To dezorientuje praktyków.
Dlatego najpierw słuchaj swoich wewnętrznych uczuć. Powinna być w tobie radość. Nigdy nie próbuj wykonywać asan jak na obrazku, nie próbuj „zadowolić zewnętrznego obserwatora”.
