Symbol igrzysk olimpijskich w 1980 roku, które odbyły się w ZSRR, jest pamiętany i kochany trzydzieści lat później. Niedźwiedź Olimpijski, pomimo swojego dobrego wyglądu, ma bardzo nieatrakcyjną historię wchodzenia na podium.
Maskotka XXII Igrzysk Olimpijskich w 1980 roku nazywała się Michaił Potapych Toptygin. Wśród ludzi był pieszczotliwie nazywany Niedźwiedziem Miszą lub po prostu Niedźwiedziem. Autorem wizerunku słynnego niedźwiadka został ilustrator i zasłużony artysta Rosji Wiktor Aleksandrowicz Czyżikow.
Urodził się w 1935 roku i od dzieciństwa miał zamiłowanie do rysowania. Po raz pierwszy ołówek został przekazany dwuletniemu dziecku przez ojca, od tego czasu Victor nigdy się z nim nie rozstawał i coraz bardziej szlifował swoje umiejętności. Chizhikov wykazywał szczególną skłonność do kreskówek, kreskówek i ilustracji opowiadań.
W 1977 roku Komitet Centralny KPZR ogłosił konkurs na stworzenie maskotki na przyszłe igrzyska olimpijskie. Początkowo, głosując, naród radziecki wybrał niedźwiedzia spośród innych zwierząt (łosia, jelenia, foki, sobola i właściwie niedźwiedzia). Misza była tradycyjnie nazywana bohaterem rosyjskich bajek - silnym, odważnym, upartym niedźwiedziem. Właśnie ze względu na podobieństwo cech niedźwiedzia i sportowców Komitet Organizacyjny Igrzysk Olimpijskich w Moskwie wybrał go jako symbol.
Na apel partii odpowiedziała bezprecedensowa liczba artystów z całego kraju. W tym czasie Wiktor Czyżykow był szefem Związku Artystów i wraz z kolegami postanowił wziąć udział w konkursie.
Kilka tysięcy szkiców przyszłej maskotki zostało przesłanych do Komitetu Organizacyjnego Olimpiady. Czyżykow stworzył Potapycha po wnikliwej analizie poprzednich symboli igrzysk olimpijskich. W rezultacie jego talizman okazał się miły, otwarty i po raz pierwszy w historii symbole olimpiady, patrzący w oczy widza. A członkowie Biura Politycznego wybrali Miszkę, a ich opinię poparli pozostali obywatele ZSRR.
Wiktor Siergiejewicz był niesamowicie szczęśliwy, ponieważ po takim wydarzeniu miał nie tylko stać się sławny, ale także zostać prawdziwym milionerem. Ówczesne ustawodawstwo zakładało, że autor obrazu umieszczonego na zabawkach, odznakach, breloczkach, kopertach i wszelkich innych przedmiotach powinien otrzymać procent od ich sprzedaży.
Dowiedziawszy się o wyborze swojego rysunku, Chizhikov udał się do Komitetu Organizacyjnego po nagrodę. Tam jednak czekała go niemiła niespodzianka - uścisnęli mu rękę i obiecali podziękować mu za pomoc w organizacji igrzysk 250 rublami. Autor Mishki był zakłopotany - za granicą autorzy talizmanów otrzymali dużo pieniędzy, a jego nagroda była tysiąc razy mniejsza. Po długim sporze Chizhikov otrzymał dwa tysiące rubli, ale jednocześnie postawili trudne warunki.
Wiktorowi Aleksandrowiczowi wyjaśniono, że teraz nie ma prawa domagać się autorstwa. Autor Michaiła Potapycha Toptygina został uznany za lud sowiecki. KGB zmusiło do podpisania dokumentu o przekazaniu składek na rzecz Komitetu Organizacyjnego, następnie podpis autora został usunięty ze zdjęcia, a Niedźwiedź stał się domeną publiczną.
Niedźwiedź, tak ukochany przez ludzi, nie przyniósł twórcy ani pieniędzy, ani sławy. Chizhikov nadal pracuje nad ilustracjami do książek dla dzieci, ale nadal czuje urazę i irytację, ponieważ prawa autorskie do niedźwiedzia nigdy mu nie zostały zwrócone.
