Rugby to sport kontaktowy i dość trudny, wymagający dobrej sprawności fizycznej. Teraz trudno uwierzyć, że historia rugby była kiedyś ściśle powiązana z historią futbolu, ale tak naprawdę jest. Dopiero w drugiej połowie XIX wieku rugby i piłka nożna „rozdzieliły się”, i wtedy każda z tych gier zaczęła się rozwijać na swój sposób.
Średniowieczna gra w piłkę
W średniowieczu gra w piłkę była szeroko rozpowszechniona w Wielkiej Brytanii - swego rodzaju przodku piłki nożnej i rugby. Piłka była ścigana przez place i ulice miasta przez ogromne tłumy ludzi, nie stosując się do żadnych skomplikowanych zasad. Trzymano go w rękach, rzucano do siebie, kopano i tak dalej.
W grze brały udział dwie przeciwne drużyny, każda z nich mogła liczyć ponad pięćset osób. Celem graczy było doprowadzenie piłki w określone miejsce. I wcale nie dziwi, że czasami ta rozrywka prowadziła do prawdziwych bójek i rozlewu krwi.
Od szkolnego meczu po światową popularność
Jednak prawdziwe narodziny takiego sportu jak rugby miały miejsce w XIX wieku. 7 kwietnia 1823 r. na boisku Rugby School (Anglia, Warwickshire) grupa uczniów postanowiła rozegrać własną grę, podobną do piłki nożnej. Jednym z tych uczniów był szesnastoletni William Webb Ellis. W pewnym momencie gry po prostu wziął piłkę w ręce (co było bardzo rażącym naruszeniem wcześniej ustalonych zasad) i pobiegł do bramki drugiej drużyny.
Ktoś myśli, że ta historia to tylko legenda. Jednak w szkole, w której rzekomo odbywał się mecz, w 1895 r. zainstalowano bardzo prawdziwą tablicę pamiątkową z tekstem, w którym Ellis nazywany jest założycielem rugby.
Pierwsza pełna edycja zasad tej gry pojawiła się w 1846 roku. Chociaż, jeśli się na nie spojrzy, staje się jasne, że mówimy o czymś w rodzaju mieszanki piłki nożnej i rugby.
W 1863 roku miało miejsce kolejne wydarzenie o fundamentalnym znaczeniu dla historii sportu. To właśnie wtedy powstał Angielski Związek Piłki Nożnej, który zdecydowanie zabraniał zawodnikom terenowym brania piłki do rąk. Tym samym Związek wyraźnie oddzielił swój sport od rugby.
Wkrótce rugby założyli również własny związek – stało się to w 1871 roku. Obejmuje ponad dwadzieścia angielskich klubów. Na jednym z pierwszych spotkań organizacja ta przyjęła nowy zestaw zasad, który odpowiadałby wszystkim uczestnikom. Następnie podobne związki klubów rugby powstały w Irlandii i Szkocji. Sport szybko zyskał popularność zarówno wśród robotników, jak i arystokratów.
Pierwsze międzynarodowe stowarzyszenie rugby zostało założone w 1890 roku. Przyjmował m.in. drużyny z dawnych brytyjskich ziem kolonialnych – Nowej Zelandii, Australii, RPA. Ogólnie rzecz biorąc, pod koniec XIX wieku rugby było już grane na całej planecie.
Warto również zauważyć, że w 1892 roku ostatecznie zatwierdzono wymiary i za standard przyjęto owalny kształt kuli. Dlaczego jest owalny, łatwo zrozumieć: łatwiej jest trzymać taką piłkę rękami i rzucać nią. I generalnie, tradycyjnie, pierwsze piłki do rugby były robione z pęcherzy świń, a ich kształt nie był idealnie okrągły.
Rugby na igrzyskach olimpijskich
W 1900 r. rugby zostało włączone do igrzysk olimpijskich. A Francuzi zostali zwycięzcami pierwszego turnieju olimpijskiego. Ale, co dziwne, angielska drużyna zdobyła tylko brąz.
Zawody rugby były częścią Letnich Igrzysk Olimpijskich do 1924 roku. A potem, z wielu powodów, sport ten na wiele dziesięcioleci wypadł z dyscyplin olimpijskich.
Dopiero w 2016 roku na Igrzyskach Olimpijskich w Rio de Janeiro ponownie zorganizowano turnieje rugby-7 mężczyzn i kobiet (kluczowa różnica między tą wersją rugby a klasyczną w liczbie graczy polega na tym, że w każdej drużynie jest ich 7, a nie 15). Reprezentacja Fidżi została zwycięzcą mistrzostw mężczyzn. A wśród kobiet najsilniejsze były Australijki.
