W łyżwiarstwie szybkim konieczne jest pokonanie określonego dystansu w zamkniętym kręgu lodowiska. Zwycięzcą zostaje zawodnik, który dotrze do mety szybciej niż reszta wyścigu. Takie konkursy nazywane są cyklicznymi.
Zawody w łyżwiarstwie szybkim odbywają się od dawna. Pierwszy klub łyżwiarstwa szybkiego pojawił się w Anglii w 1742 roku, a oficjalne zawody w tym sporcie rozpoczęły się w 1763 roku.
Od 1892 r. działa Międzynarodowa Unia Łyżwiarska ISU (ISU), do której należy ponad 60 narodowych federacji. W 1924 roku łyżwiarstwo szybkie zostało włączone do zimowego programu igrzysk olimpijskich. Początkowo startowali w nim tylko mężczyźni, ale od 1960 r. organizowano również zawody kobiet.
Olimpijscy łyżwiarze szybcy biegają zarówno na krótkich dystansach od 500 do 1500 m, jak i na długich dystansach, których długość waha się od 3 do 10 km.
Uczestnicy wyścigu wspólnie pokonują dystans. W tym przypadku jeden z nich biegnie po zewnętrznej stronie koła, a drugi po wewnętrznej ścieżce.
Sowieccy, a następnie rosyjscy sportowcy wykazali w tym sporcie dobre wyniki. Na przykład zdobyli 7 medali nagród w debiutanckim konkursie dla sowieckich łyżwiarzy. Stało się to podczas VII Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1956 roku. Sportowiec Maria Isakova, reprezentująca Związek Radziecki, trzykrotnie zdobyła mistrzostwo świata i przyniosła 3 nagrody z igrzysk olimpijskich.
Sportowcy korzystają ze specjalnego sprzętu, którego głównym elementem są łyżwy. Ostrze mocowane jest w okolicy dużego palca zawodnika i dłużej utrzymuje się na lodzie podczas kroczenia łyżwiarza. Buty, do których przymocowane są ostrza, wykonane są z odlewów stóp wykonanych z materiałów high-tech. Oprócz rolek ważną rolę odgrywa wybór stroju na zawody. Powinien być blisko ciała, ale nie utrudniać ruchu. Aby opracować nowe, ulepszone tkaniny, z których wykonane są kombinezony do łyżwiarstwa szybkiego, prowadzone są badania aerodynamiczne różnych materiałów.
Profesjonalny sprzęt pomaga sportowcom uniknąć niektórych kontuzji. Duża prędkość, jaką łyżwiarze rozwijają i skręcają na łukach kręgu lodowego, może prowadzić do upadku i kontuzji ostrza łyżwy biegnącego obok zawodnika.
