Nordic Combination jest oficjalnie nazywany Nordic Combined. Obejmuje skoki narciarskie i narciarstwo biegowe. Ten sport pojawił się w Norwegii ponad sto lat temu, rozprzestrzenił się na inne kraje i został włączony do programu Zimowych Igrzysk.
Indywidualne zawody w tym sporcie po raz pierwszy odbyły się na Igrzyskach Olimpijskich w Chamonix w 1924 roku. Pierwszy złoty medal olimpijski zdobył wtedy norweski sportowiec Turleif Haug. Uczestnicy skoczyli z 60-metrowej trampoliny i przebiegli dystans 18 km. Z biegiem lat wysokość trampoliny wzrosła, a długość wyścigu zmniejszyła się. Obecnie klasyfikacja indywidualna obejmuje średni skok o wysokości 105 metrów oraz biegi narciarskie na 10 km.
W skokach punkty przyznawane są za długość lotu i technikę wykonania. Zawodnicy z największą liczbą punktów startują w wyścigu jako pierwsi, a zwycięzca jako pierwszy przekroczy linię mety. W rywalizacji drużynowej biorą udział 4-osobowe drużyny. W pierwszej części zawodów każdy uczestnik wykonuje jeden skok z trampoliny o wysokości 140 metrów. Wyniki wszystkich członków zespołu są sumowane. Bieg narciarski odbywa się w formie sztafety 4×5 km.
Zawody w kombinacji norweskiej odbywają się przez dwa dni: pierwszego dnia - skoki narciarskie, drugiego dnia - wyścig. O wyniku decyduje suma punktów za oba ćwiczenia. W 1999 roku pojawił się nowy sport – nordic sprint. Odbywa się w ciągu jednego dnia: po skoku ze 120-metrowej trampoliny, w ciągu godziny uczestnicy wyjeżdżają na dystans 7,5 km.
W trakcie rozwoju biathlonu narciarskiego wiele nowinek technicznych znajduje w nim praktyczne zastosowanie - nowoczesne narty, wiązania, buty, pozycja nart w kształcie litery V podczas lotu i jazda na łyżwach podczas wyścigu. Kombinacja nordycka to sport męski, kobiety nie biorą w nim udziału.
Radzieckim i rosyjskim myśliwcom udało się odnieść sukces na igrzyskach olimpijskich tylko dwukrotnie. Na 88 igrzyskach w Calgary Estończyk Allar Lewandi zdobył brąz w konkurencjach indywidualnych, podobnie jak Valery Stolyarov na XVIII Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Nagano. Większość złotych medali olimpijskich jest w posiadaniu Norwegów.
