Historia siatkówki sięga wielu wieków, mężczyźni i kobiety w zupełnie różnych krajach uwielbiają w nią grać. Jednak przez cały ten czas podstawowe zasady tej ekscytującej gry prawie się nie zmieniły.
Zespołowe gry sportowe rozwijają w człowieku siłę woli, zdolność do osiągania celów, rozwijają zręczność i wytrzymałość. Do takich sportów należy siatkówka, gra, z której mogą skorzystać osoby aktywne w każdym wieku. Gra się na dziedzińcach, stadionach lub po prostu na trawniku w parku, przynosząc ze sobą siatkę do siatkówki.
Historycy twierdzą, że pierwsza taka rywalizacja miała miejsce między dwiema grupami mieszkańców Rzymu już w III wieku p.n.e. A faktyczne zasady siatkówki zostały opracowane w 1895 roku przez amerykańskiego nauczyciela wychowania fizycznego Williama Morgana. Kilka razy dokonano drobnych zmian w zasadach tej popularnej gry, ale większość warunków pozostaje niezmieniona do dziś.
Strefa Gier
W grach zespołowych, takich jak piłka nożna, hokej, a nawet koszykówka, nie ma ogólnych norm dla placów zabaw, określane są jedynie parametry minimalne. W siatkówce wszystko jest znacznie poważniejsze, jest jeden rozmiar międzynarodowy: długość boiska to zawsze 18, a szerokość 9 metrów, a nie mniej więcej centymetr. Rzeczywiście, często wynik zagrywki (as) lub uderzenia piłki poza boisko (poza boiskiem) zależy od każdego centymetra.
Ale w tej grze jest jedna ciekawa zmienna: siatka dla drużyn męskich i żeńskich jest ustawiona na różnych wysokościach. Dzięki tej dżentelmeńskiej zasadzie, biorąc pod uwagę możliwości fizyczne uczestników, siatkówka kobiet uważana jest za bardzo rozrywkową grę.
Sam plac zabaw jest symbolicznie podzielony na 6 stref zabawy, w zależności od liczby aktywnych graczy: trzech zajmuje pozycję przy siatce, reszta jest rozrzucona bliżej tylnej części obwodu.
Cele gry
Wydaje się, że wszystko jest bardzo proste: rywalizują dwie drużyny po 14 osób, po 6 zawodników z każdej strony jest na boisku, reszta składu czeka na swoją kolejkę poza boiskiem. Jednak zasady gry dopuszczają tylko 6 zmian po każdej stronie.
Uczestnicy mają dwa zadania:
- Piłka z boku przeciwnika nie może dotykać podłoża ich boiska;
- Zmuszenie drużyny przeciwnej do popełnienia błędu (piłka dotknęła siatki lub nawet przeleciała nad boiskiem).
Punkty w siatkówce są przyznawane drużynie, która spowodowała, że piłka wpadła na terytorium przeciwnika. Dodatkowo za każdy błąd popełniony przez gracza przeciwnicy otrzymają punkty. Dlatego nie można popełniać błędów, każdy błąd może być śmiertelny. Nawiasem mówiąc, do początku XX wieku zasady nie były tak surowe: punkty brano pod uwagę tylko z ich własnego zgłoszenia, a drobne błędy w grze można było zignorować.
Zwycięstwo przyznawane jest drużynie, która prowadziła w dwóch z trzech rozegranych meczów. Każdy z nich będzie kontynuowany, dopóki jedna z drużyn nie zdobędzie 25 punktów, z różnicą co najmniej dwóch punktów. Czas trwania każdego okresu nie jest ograniczony, gra będzie trwać do momentu uzyskania przez zespół niezbędnej przewagi.
Jeśli zwycięzca nie zostanie wyłoniony, zasady pozwalają na rozegranie dwóch kolejnych partii, a w drugiej przyznawane jest tylko do 15 punktów (czasami ten krótki set nazywa się przerwą czasową). Ale takie dodatkowe gry są rzadko rozgrywane, zwykle o losie gry decydują pierwsze trzy spotkania.
Początek
Gra rozpoczyna się serwem wykonanym przez gracza za tylną krawędzią pola. Istnieje kilka zasad, których naruszenie automatycznie dodaje punkt przeciwnikom:
- Gracz rzuca piłkę przed siebie i jedną ręką podaje ją, posyłając ją na terytorium przeciwnika. Nie możesz podawać go dwiema rękami lub po prostu rzucać;
- Piłka musi przelecieć nad siatką, nie uderzając jej;
- Nie zagrywaj bardzo mocno, w przeciwnym razie piłka może być poza boiskiem (aut);
- Możesz podbiegać lub skakać, aby wzmocnić cios, ale nie możesz przekroczyć granicy.
Po zagrywce czas na zagranie piłki jest ograniczony do kolejnych 30 sekund, w przeciwnym razie zostanie ona uznana za straconą.
Techniki gry
Po wykonaniu serwisu zawodnicy drużyny przeciwnej muszą uderzyć piłkę ze swojej strony boiska. Aby to zrobić, możesz wykonać tylko trzy dotknięcia: przyjęcie piłki, podanie i atak powrotny. Gracz może wziąć piłkę ręką, stopą lub bokiem, ale nie otwartą dłonią.
W profesjonalnej siatkówce oprócz podania rozróżnia się kilka terminów gry:
- Recepcja: jest produkowana przez graczy znajdujących się w centrum strony. Należy bez trzymania piłki podać ją zawodnikowi z innego sektora, którego pozycja jest bardziej odpowiednia do podania. Istnieje kilka sposobów na przejęcie piłki: od dołu dwiema rękami, od góry dwiema rękami lub jedną ręką, a następnie opaść. Odbiorca sam wybiera metodę, koncentrując się na rodzaju i sile paszy.
- Podanie: Ta akcja służy do podania piłki do atakującego gracza, który znajduje się w pobliżu siatki. Najłatwiejszym sposobem wykonania podania znad głowy jest użycie koniuszków palców do posyłania piłki do przodu lub do tyłu nad głową. Czasami, gdy piłka leci nisko, wskazane jest wykonanie dolnego podania;
- Atak jest zwykle przeprowadzany pod siatką i może go wykonać każdy członek drużyny. Zwykle kopnięcie to wykonuje się po szybkim starcie, w wyskoku, gracz rzuca piłkę w bok przeciwników. Skuteczne wykonanie tych elementów może zbliżyć drużynę do zwycięstwa, dlatego wszyscy zawodnicy starają się stworzyć odpowiedni moment na rzut ataku. Światowej klasy profesjonalni siatkarze potrafią posyłać piłkę nad siatką z prędkością do 130 km/h!
- Blok: kiedy przeciwnicy atakują, musisz zablokować atak, budując ścianę ochronną z dwóch (czasem trzech) wysokich graczy. Celem tego manewru jest utrzymanie piłki poza swoim terytorium i odesłanie jej z powrotem do przeciwników. Dobrze skoordynowana gra uczestników może zapewnić skuteczne zablokowanie próby rzutu piłki przez przeciwnika. Zasłaniający gracze mogą odbić cios, przesuwając ręce na terytorium wroga. Jednocześnie nie muszą sobie przeszkadzać i zapobiegać kontuzjom. Generalnie w takich grach grupowych nie zachęca się do niesportowego zachowania, gdyż taki sędzia może przerwać spotkanie gwizdkiem.
Wszystkie techniki interakcji z piłką są równie ważne, ale głównym celem każdej kombinacji jest rzut ataku, który przenosi piłkę na bok przeciwników i przynosi drużynie punkt nagrody. Zazwyczaj atak przeprowadzają gracze, którzy potrafią nie tylko wysoko skakać, ale także szybko analizować sytuację wokół nich. Na treningach siatkarze przywiązują dużą wagę nie tylko do umiejętności podania, ale także do teorii gry, umiejętności kalkulacji i kreowania sytuacji zwycięskich.
Naruszenie zasad
W siatkówce nie ma bardzo dużej liczby zasad, ale zdarzają się naruszenia, które mogą prowadzić nie tylko do utraty punktów, ale także do ewentualnej kontuzji sportowców:
- Jakikolwiek kontakt z siatką (piłką, ręką lub głową) jest zabroniony;
- Nie możesz wejść na terytorium rywali;
- Nie możesz zablokować podania innego gracza;
- Nie ma potrzeby trzymania piłki, wszystkie ruchy muszą być szybkie i precyzyjne.
- Nie możesz przyjąć i podać piłki dłońmi, a nie palcami;
- Ten sam zawodnik nie może wielokrotnie dotykać piłki.
Letnia przyjemność
W artykule o siatkówce trudno nie napisać o jej różnorodności, za którą bardzo upodobali sobie drużyny studenckie i szkolne. Mowa oczywiście o siatkówce plażowej, której zasady różnią się nieco od klasycznej, nowoczesnej wersji gry.
Drużyna w tej wersji zawodów składa się tylko z dwóch osób i żadne zmiany nie są zatwierdzane. Jeśli jeden z graczy nie jest w stanie kontynuować gry, jego drużyna jest automatycznie uznawana za przegraną.
Nazwa mówi sama za siebie, uczestnicy bawią się boso iw lekkich letnich ubraniach. Czas trwania gry zależy od wyniku: pierwsza drużyna, która zdobędzie maksymalną liczbę punktów w zaledwie dwóch meczach, wygrywa. W razie potrzeby organizowana jest kolejna impreza, ale tylko do 15 punktów.
