Zapasy uważane są za jeden z najstarszych rodzajów sztuk walki, co więcej, nie mamy tu na myśli żadnego konkretnego rodzaju, ale zapaśnictwo jako całość. Nawet w starożytnych źródłach historycznych znajdujemy potwierdzenie tych słów i po prostu niemożliwe jest określenie dokładnego wieku określonego narodowego typu zapasów, z wyjątkiem sambo lub judo.
Uderzającym tego przykładem jest narodowy churesz w zapasach Tuvan. Niezawodnie wiadomo, że już w średniowieczu cieszył się dużą popularnością wśród miejscowej ludności, w tym wśród uprzywilejowanej feudalnej elity społeczeństwa. Powstawały legendy o najbardziej utytułowanych wrestlerach, ale sama walka, a raczej jej tajemnice, były przekazywane z pokolenia na pokolenie, dzięki czemu zachowała swoją witalność do dziś.
Zasady churesh wrestling zakładają rozgrywanie walk na świeżym powietrzu według systemu olimpijskiego, czyli eliminacji. Zapaśnicy ubierają się w tradycyjny strój składający się z lekkich szortów, koszuli i miękkich butów narodowych. W przeddzień konkursu churesz wszyscy jego uczestnicy wykonują „devigi” - taniec ludowy Tuvan, po którym odbywa się procedura rysowania.
Walka zapaśników khuresh przypomina nieco sumo, przynajmniej w tej części, gdzie zapaśnicy chwytają się za ramiona i próbują wykonać rzut lub zmusić przeciwnika do dotknięcia ziemi kolanami. Walka może trwać kilka minut, a zaznaczam, że zapaśnicy muszą odznaczać się niezwykłą siłą i doskonałą wytrzymałością, a także znać wiele technik. W zapasach churesh zabronione są kopnięcia powyżej kolana, uderzenia i szarpnięcia głową, ściskanie obu rąk przeciwnika i tak dalej. Najważniejsze to wytrącić przeciwnika z równowagi, aby móc wykonać rzut, lub zmusić go do dotknięcia ziemi kolanem.
