Jazda kaskaderska na motocyklu to niezwykle widowiskowy i stosunkowo nowy sport oraz nowe słowo wywodzące się z angielskiego „stunt” – stunt i „riding” – jazda. Dla wielu jest to wręcz przerażający i niebezpieczny sport.
Ten dość młody sport pojawił się w Anglii w latach 80., a za „teścia” uważany jest Harry Rothl. To on wymyślił pierwsze sztuczki, z których wiele stało się dziś klasykami. Pierwsze mistrzostwa odbyły się w 1990 roku.
Najcięższe akrobacje motocyklistów, niesamowite posiadanie „żelaznych koni”, odwaga i nieustraszoność sportowców podbiły publiczność raz na zawsze, po czym rozpoczął się zwycięski pochód tego sportu przez Amerykę i Europę.
Pierwszymi pokazowymi rosyjskimi zawodami były MotulM1 StuntBattle, które odbyły się w 2008 roku. Na stadionie Lidera pod Moskwą wystąpiło 13 sportowców. To za nim IFR zdecydowało się na powołanie Komisji Startridingowej, która opracowała oficjalny regulamin zawodów i specjalne przepisy na kolejne mistrzostwa. Przewodniczącym Komisji został Alexey Serebryannikov, główny organizator konkursu MotulM1.
Teraz co roku w Petersburgu, który jest uważany za kolebkę rosyjskiej jazdy kaskaderskiej, odbywają się Ogólnorosyjskie Mistrzostwa. Rośnie grono jej uczestników i sponsorów, nie mówiąc już o widzach i fanach. Sekcje już powstają w małych miejscowościach, a wiele konkursów rozgrywanych jest dla amatorów i zawodowców.
Z roku na rok akrobacje wykonywane przez sportowców stają się coraz trudniejsze i ciekawsze. Nie jest łatwo zostać początkującym sportowcem. Wymaga to dobrego wyczucia przestrzeni i szybkości, doskonałej koordynacji i poczucia równowagi, doskonałej równowagi. U zarania tego sportu podziwiano po prostu umiejętność jazdy na „kołowcach” lub „stoppy” (na przednim kole), później pojawiły się spiny, poślizgi i wiele nowych słów, takich jak „zwrotnica”, „stania na rękach”, „ dryf”, „bicz” i inne. Teraz stało się to nie do przyjęcia w przypadku wypożyczeń bez trików na dwóch kółkach.
Czyli „bicz”, który łyżwiarze pewnie mogliby nazwać „skokiem crossover” – szybki, niemal natychmiastowy obrót o 180 stopni, z odseparowaniem tylnego koła, na jeden przód, pozwalający na błyskawiczną zmianę kierunku ruchu. Ale są mistrzowie, którzy robią ten „bicz” pełną parą! I „superman”, kiedy sportowiec dosłownie zdejmuje motocykl jadący na tylnym kole, po prostu trzymając kierownicę w dłoniach! I „tsunami”, kiedy ten sam skok kończy się prawie pionowym staniem na rękach!
Jazda kaskaderska wymaga od sportowców piekielnej cierpliwości i regularnego trudnego, niebezpiecznego treningu oraz obowiązkowego treningu teoretycznego. Ponadto musisz być dobrze zorientowany w technologii i fizyce. Najpierw powinieneś znać prawa ruchu, a potem poczuć je dla siebie. Najważniejsze, żeby nie wylecieć z siodła jak z katapulty. Cóż, należy zauważyć, że jazda kaskaderska to dość kosztowny sport, który wymaga specjalnego wyposażenia zarówno motocykla, jak i jeźdźca. Jednak ekstremalność, rozrywka, siła i nieustraszoność, szalony popęd i energia wciąż przyciągają coraz więcej fanów.
