W 1924 roku w Paryżu zorganizowano igrzyska olimpijskie. Po raz drugi stolica Francji stała się miejscem tych wydarzeń sportowych, pokonując w rywalizacji o gry Barcelonę, Rzym, Los Angeles, Pragę i Amsterdam.
W 1924 roku w igrzyskach wzięły udział 44 kraje. Niemcy nadal nie mogły uczestniczyć w ruchu olimpijskim z powodu agresji podczas I wojny światowej. Drużyna sowiecka również nie mogła wziąć udziału w zawodach ze względu na nieuznawanie tego państwa przez większość krajów świata. Kraje takie jak Estonia, Łotwa, Litwa, Haiti, Ekwador, Irlandia, Meksyk i Urugwaj po raz pierwszy wysłały swoich zawodników na igrzyska. Najwięcej sportowców przyjechało z Francji.
Na tych Igrzyskach Olimpijskich można było już zobaczyć wiele atrybutów, które teraz stały się integralną częścią takich zawodów. Odbyły się ceremonie otwarcia i zamknięcia igrzysk, w których uczestniczył Prezydent Francji. Pojawiło się motto olimpijskie, które brzmi jak „Szybciej, wyżej, mocniej!” Igrzyska przyciągnęły liczną publiczność, a ich organizacja była w stanie się opłacić. Stopniowo Olimpiada staje się nie tylko wydarzeniem sportowym, ale także rodzajem demonstracji poziomu rozwoju kraju, w którym się odbywa.
Jednak gry z 1924 roku bardzo różniły się od dzisiejszych. Na przykład kobiety mogłyby rywalizować w ograniczonej liczbie dyscyplin. Spośród 19 sportów brali udział tylko w zawodach w nurkowaniu, pływaniu, szermierce i tenisie.
Pierwsze miejsce w nieoficjalnej imprezie drużynowej zajęły Stany Zjednoczone. Najwyższe wyniki uzyskali amerykańscy lekkoatleci – biegacze i skoczkowie. Kilka złotych medali zdobyli także pływacy i tenisiści, zarówno mężczyźni, jak i kobiety.
Drużyna fińska znalazła się na drugim miejscu ze znaczną przewagą. Biegacz Paavo Nurmi zdobył 5 z 14 złotych medali dla tego kraju, zarówno w wyścigu singlowym, jak i jako członek zespołu w sztafecie.
Trzeci był gospodarzem turnieju - Francja. Reprezentowała najsilniejszą drużynę kolarzy i ciężarowców na igrzyskach olimpijskich.
