Siatkówka i koszykówka są słusznie modne, aby być uważane za najbardziej dynamiczne ze sportów zespołowych. Zbiór punktów jest szybki, kombinacje błyskawiczne, reakcja, szybkość myślenia - wszystko na najwyższym poziomie. W środowisku, w którym liczy się każde działanie, każdy ułamek sekundy, dodatkowa zaleta Twojej witryny jest daleka od dodatkowego czynnika sukcesu. Zobaczmy, komu ten czynnik pomógł osiągnąć upragnioną dominację na światowej arenie sportowej.
W koszykówce największe znaczenie mają Olimpiady i Mistrzostwa Świata. W męskiej części turniejów imiennych absolutnie lepsi są amerykańscy profesjonaliści z Dream Team. Ale jeśli główne mecze czteroletniego okresu były świadkami dwukrotnego zwycięstwa reprezentacji USA (1984 - Los Angeles, 1996 - Atlanta), to z 5 tytułów najsilniejszej męskiej drużyny na świecie nie ma ani jednego jeden został wygrany. Reprezentacje Argentyny, Brazylii i Jugosławii były najlepsze na domowych mistrzostwach świata, które kiedyś organizowały wakacje dla swoich kibiców.
Kobiety z USA toczą też spór o przywództwo w ilości triumfów w mistrzostwach planetarnych z solidną przewagą, ale co ciekawe, żadna z nich nie odbyła się w ich domu. W związku z tym nie spełniają naszych kryteriów. Ale amerykańska drużyna koszykówki kobiet bardzo dobrze wpisuje się w historię igrzysk olimpijskich, gdzie dziewczyny dołączyły do swoich rodaków na najwyższym stopniu podium. Przypomnijmy, że „złoto” monety amerykańskiej było emitowane w Los Angeles i Atlancie co 12 lat.
W siatkówce poza wymienionymi formatami odbywają się turnieje w ramach Ligi Światowej dla mężczyzn oraz World Grand Prix dla kobiet. Przejdźmy w porządku malejącym według rangi wydarzenia i zobaczmy, co wydarzyło się na olimpiadzie i czy były jakieś domowe sukcesy.
Mężczyźni byli skąpi przy takich wyczynach. W historii siatkówki zachowały się tylko dwa zgłoszenia z tej kategorii. Należą do drużyn narodowych ZSRR w 1980 roku i USA, które na kolejnych rozgrywkach w tym samym „mieście aniołów” zdobywały złote medale.
Jednak dziewcząt pod względem takich osiągnięć wciąż brakuje. Ale z satysfakcją zauważyć, że i tutaj sowieccy siatkarze nie odstąpili od „złotego święta” na igrzyskach olimpijskich w Moskwie: +1. Ale drugi przypadek został nagrany nie w USA, ale w Japonii, zresztą nawet wcześniej niż hymn kraju zabrzmiał na cześć zwycięzców z ZSRR - w 1964 roku.
Te same dwie drużyny pojawiają się w naszej encyklopedycznej sekcji Mistrzostw Świata, tylko w odwrotnej kolejności. Najsilniejsi okazali się siatkarze radzieccy w 1952 roku, a azjatyccy sportowcy świętowali zwycięstwo 15 lat później. Wśród mężczyzn wyróżniali się także przedstawiciele ZSRR. W tym samym 1952 roku, a także dekadę później siatkarze naszego kraju zdobyli główne nagrody mistrzostw świata, a drużyny Czechosłowacji i Polski zdobyły jeszcze jeden tytuł najsilniejszych na swoich trybunach – odpowiednio w 1966 i 2014 roku.
I na koniec o turniejach o komercyjnym posmaku. Światowa Liga Mężczyzn istnieje od 1991 roku, a pierwsze dwa rajdy zakończyły się na parkiecie włoskiej drużyny, która stała się triumfatorem walk finałowych. Rok później Brazylijczycy wygrali u siebie, rok później z podobnego sukcesu znów cieszyli się włoscy siatkarze, aw 1996 roku sportowcy z Holandii zamknęli serię domowych zwycięstw. Jak dotąd nikomu innemu nie udało się wygrać Final Six.
Jeśli chodzi o World Grand Prix kobiet w siatkówce, na badane przez nas zjawisko trzeba było czekać do zeszłego roku. Po raz pierwszy amerykańskie dziewczyny świętowały zwycięstwo na własnym boisku. W rundzie finałowej wygrali wszystkie 5 meczów, tracąc do rywalek tylko 2 sety. Wsparcie trybun pomogło więc drużynie z USA po raz szósty zostać zwycięzcą tytułu World Grand Prix.
