Porozmawiajmy o osiągnięciach reprezentacji narodowych przed naszymi kibicami w hokeju i piłce ręcznej. W każdym z tych wydarzeń weźmiemy wyłącznie mistrzostwa świata oraz turnieje olimpijskie mężczyzn i kobiet.
Zacznijmy od hokeja, bo tu nigdzie nie jest łatwiej, a ta prostota tkwi tylko w jednym słowie – Kanada. O dziwo, tylko kanadyjskie dziewczyny zdołały wygrać na krajowych kortach. W 2010 roku zdobyli olimpijskie „złoto” w Vancouver, a hostessy pięciokrotnie zostały mistrzami świata na turniejach w kraju „klonowego liścia” - w 1990, 1997, 2000, 2004 i 2007 roku. W sumie Kanada gościła światowe forum hokejowe 7 razy, a igrzyska olimpijskie kobiet zaczęły się odbywać dopiero w 1980 roku, więc igrzyska w Vancouver stały się jedynymi domowymi rozgrywkami Kanadyjczyków. Zgadzam się, doskonały procent realizacji szans na wygraną z publicznością!
Jeśli chodzi o piłkę ręczną, w grze z piłką ręczną wszystko jest znacznie bardziej zróżnicowane. Po pierwsze, żaden ze zwycięzców turniejów domowych nie był w stanie powtórzyć sukcesu, nawet jeśli ich kraj ponownie gościł podobne zawody. Tylko radzieckie dziewczęta mogły zostać mistrzyniami olimpijskimi na domowych igrzyskach w 1980 roku, a po 2 cyklach olimpijskich ich sukces powtórzyły Koreanki w Seulu w 1988 roku. Mistrzostwa Świata w Piłce Ręcznej zakończyły się skromnymi czterema przypadkami zwycięstw swoich zawodników. Historyczne pod tym względem były turnieje w 1962 r. w Rumunii, w 1973 r. w istniejącej jeszcze Jugosławii, w 1999 r. Norwegia dała zwycięstwo swoim piłkarzom ręcznym, a w 2005 r. reprezentacja Rosji została najlepszą spośród pozostałych drużyn narodowych.
Teraz ustępujemy miejsca silniejszemu seksowi, zwłaszcza że mają nam coś do zademonstrowania. W hokejowej części narracji głównymi bohaterami, co może wydawać się dziwne, wcale nie byli Kanadyjczycy, ale sportowcy ze Stanów Zjednoczonych (2 zwycięstwa na Igrzyskach Olimpijskich 1960 i 1980), Związku Radzieckiego (2 triumfy na świecie Mistrzostwa w 1979 i 1986) oraz z jeszcze nie podzielonej Czechosłowacji (3 tytuły najlepszej reprezentacji świata w 1947, 1972 i 1985).
W sumie niemieccy szczypiorniści trzykrotnie byli najlepsi na własnym boisku. Jedno zwycięstwo z nich przypadło drużynie olimpijskiej w 1936 roku, pozostałe dwa trafiły do udziału w mistrzostwach świata w 1938 i 2007 roku. Wśród innych zwycięzców zwracamy uwagę na szczypiornistów ze Szwecji, Francji i Hiszpanii, którzy zwyciężyli nad rywalami odpowiednio w latach 1954, 2001 i 2013.
