W sporcie panuje powszechne przekonanie, że ściany pomagają w domu. Z definicji przy wsparciu kibiców łatwiej jest przeciwstawić się rywalom, ale zdarzają się też przypadki odwrotne, kiedy sportowcy nie mogą wytrzymać presji psychicznej wynikającej z odpowiedzialności, jaką mają, i pokazać zupełnie inny poziom niż oczekują od nich kibice.
Krajowe zawody odbywają się na różnych kontynentach - Mistrzostwa Europy, Puchar Ameryki, Puchar Azji, Puchar Narodów Afryki oraz Złoty Puchar CONCACAF. W każdym z nich były chwile, kiedy mury zapewniały zwycięstwo gospodarzom. Większość z tych przykładów była oczywiście w południowoamerykańskiej Copa America - najstarsza ze wszystkich. Urugwajscy piłkarze częściej niż inni otrzymywali na oczach widzów honorowe trofeum - 7 razy. Argentyna ma jedno zwycięstwo mniej u siebie. Brazylijscy Czarodzieje Balowi odnieśli cztery sukcesy. W Afryce drużyna Ghany ma niewielką przewagę, dwukrotnie wygrywając turnieje na swoim terytorium - w 1963 i 1978 roku. Iran wygrywał Puchar Azji u siebie częściej niż inni, ale także tylko 2 razy (pozostałych 5 triumfatorów ma po jednym udanym występie).
Europejska Kohorta Mistrzów Kontynentalnych na własnych boiskach jest najbardziej skromna z nich wszystkich. Niegdyś tylko trzy drużyny narodowe świętowały sukces u siebie - Hiszpania (1964), Włochy (1968) i Francja z legendarnym Michelem Platinim (1984).
Jednoczącymi turniejami dla wszystkich konfederacji piłkarskich są igrzyska olimpijskie, a od 1930 r. dołączyły do nich Mistrzostwa Świata, z których pierwsze, nawiasem mówiąc, stało się zwycięskim dla gospodarzy reprezentacji Urugwaju. Pierwsze igrzyska olimpijskie wygrali także organizatorzy igrzysk – piłkarze z Wielkiej Brytanii. Oni też kiedyś stali się najlepszymi na świecie w Pucharze Świata. Następnie, w 1966 roku, wśród założycieli gry zabłysnął legendarny Sir Bobby Charlton, który poprowadził swoją drużynę do zwycięstwa. Ogólnie rzecz biorąc, w całej historii olimpijskich turniejów piłkarskich dwie kolejne drużyny zdołały zadowolić swoich fanów, jak mówią, „bez wychodzenia z kasy”. W 1920 roku Belgowie wygrali turniej w Antwerpii, a złoto Barcelony trafiło do reprezentacji Hiszpanii. Ostatnimi, którzy zostali najlepszą drużyną piłkarską na świecie przed własnymi fanami, byli Francuzi w 1998 roku. A przed nimi rodzime mury pomagały Włochom, Niemcom (FRG), Argentynie, a także wspomnianym wcześniej reprezentacjom Urugwaju i Anglii.
W futbolu kobiet pojawiły się również opisane przez nas przypadki. W 1999 roku Amerykanki, coraz częściej stając się najsilniejszymi na świecie, zdobyły tytuł mistrza świata na turnieju w Stanach Zjednoczonych, co było jedynym tego typu fenomenem. Dziewczęta z kraju gwiazd i pasków również zostały najlepsze w klasyfikacji olimpijskiej - w tym roku kobieca piłka nożna zadebiutowała w programie Atlanta Summer Games.
