Każdy zna prostą prawdę – uprawianie sportu wzmacnia zdrowie oraz pomaga w utrzymaniu i utrzymaniu zdrowej sylwetki. Dlaczego więc mięśnie tak często bolą po długich treningach?
Od wielu lat uważa się, że główną przyczyną bólu mięśni po wysiłku jest powstawanie kwasu mlekowego. Kwas ten jest produktem ubocznym procesów fizjologicznych zachodzących w mięśniach podczas wysiłku. Stopniowo jego ilość kumuluje się i ostatecznie staje się tak duża, że w wyniku jego działania receptory bólu zostają „spalone”. Sportowiec odczuwa pieczenie w zmęczonym mięśniu. Sam kwas mlekowy nie szkodzi organizmowi, a nawet przedostanie się do ogólnego krwiobiegu prowadzi do odmłodzenia organizmu, jednak istnieje inny rodzaj bólu mięśni. Jest to tak zwany opóźniony ból mięśni (LMP). Powstaje, ponieważ podczas treningu pękają miofibryle – najcieńsze włókna mięśniowe. Po kilku dniach zaczynają tracić swój kształt, a lizosomy całkowicie niszczą szczątki. Na fragmentach cząsteczek miofibryli znajduje się duża liczba ładunków i rodników, z którymi związana jest woda. W efekcie komórka ulega odwodnieniu i zaczyna przyciągać wodę z otaczających tkanek. Mięsień „puchnie”. Leksykon sportowców wykorzystuje nawet takie pojęcie jak „zatykanie mięśni”. To było w tej chwili, tj. kilka dni po treningu osoba odczuwa silny ból mięśni. Bolesne odczucia znikają, gdy proces destrukcji dobiega końca. Szkodą intensywnego treningu dla osoby nietrenującej jest konieczność odbudowy włókien mięśniowych. Mięśnie osoby uprawiającej sport nieregularnie składają się z włókien o różnej długości. Krótsze są rozrywane w momencie obciążenia. Przy regularnych ćwiczeniach długość miofibryli stopniowo się wyrównuje, a sportowiec nie odczuwa już ostrego silnego bólu. Ten mechanizm bólu mięśni, opisany powyżej, nie powinien być mylony z urazem - pęknięciem włókien mięśniowych. Bo przyczyna bólu po wysiłku tkwi w procesach zachodzących na poziomie molekularnym i komórkowym i dotyczy miofibryli – najcieńszych składników włókien mięśniowych.
