Aby dowiedzieć się, co dokładnie łączyła w młodości Paula Abdul, Cameron Diaz, Madonna i Meryl Streep, wystarczy przyjść na halę do koszykówki lub hokeja i obejrzeć występ grupy cheerleaderek, co jest obowiązkowe na oficjalnych zawodach sportowych. Składa się z dziewcząt tańczących zapalającą na meczach swojej drużyny. Wielu marzy o dostaniu się do takiej grupy, ale mogą to zrobić tylko najlepiej przygotowani. Jak na przykład ta sama Madonna. Wybór jest zbyt poważny.
Zawód z pomponami
Początkowo grupy wsparcia były całkowicie amatorskie, ale stopniowo wiele z nich zyskało status zawodowy. A niektóre nawet stały się częścią klubów sportowych, stając się dla widzów i graczy integralną częścią meczów rosyjskich i międzynarodowych turniejów.
W związku z tym radykalnie zmieniło się podejście do tworzenia grup: przestali akceptować wszystkich, zaczynając prowadzić prawdziwe castingi. Tak więc tańce, skoki i okrzyki niezupełnie ubranych dziewcząt na meczach, na przykład w CSKA Moskwa czy UMMC Jekaterynburg, można uznać za wypełnienie obowiązków służbowych. Nawet jeśli wszyscy uczestnicy nie tylko biorą udział w domowych meczach swojego klubu, które odbywają się od września do maja i trenują co najmniej trzy razy w tygodniu, ale nadal uczą się lub pracują.
Tańcz, póki jesteś młody
Kryteria doboru do zespołu, który zwykle składa się z dwóch tuzinów dziewczyn, są praktycznie takie same. Chociaż oczywiście są niuanse. Pierwszą rzeczą, jaką powinien zrobić każdy kandydat na pompona, jest wysłanie e-maila do lidera zespołu z imieniem, nazwiskiem, wzrostem i pełną datą urodzenia. A potem może powiedz głośno, dlaczego chce wystąpić w Pałacu Sportu.
Minimalny wiek nie jest taki sam: od 15 do 18 lat. Maksimum nie jest ograniczone - wszystko zależy od pragnienia i możliwości samej dziewczyny. Rosyjska Federacja Cheerleadingu z dumą wspomina drużynę Japończyków, których średnia wieku wynosiła 65 lat! Jednak w rosyjskiej rzeczywistości nie jest to zbyt realistyczne. W rezultacie przesłuchania mające na celu przyciągnięcie nowicjuszy odbywają się, jeśli nie co roku, to dość często. Nawiasem mówiąc, zarówno minimalna dopuszczalna, jak i maksymalna wysokość różnią się - od 164 do 170 cm Dziewczęta często muszą występować na placu zabaw. A dla kibiców siedzących w górnych rzędach stadionu miniaturowi sportowcy mogą nawet wydawać się Calineczka.
Koło fortuny
Po otrzymaniu zaproszenia na casting lub, w kategoriach sportowych, pokaz, kandydaci przychodzą na siłownię, gdzie trener i choreograf bardzo skrupulatnie ocenia dane zewnętrzne, w tym długie i zadbane włosy, a także dość donośny głos, urok i pozytywne nastawienie. Oczywiście nie mniej ważne są treningi plastyczne, choreograficzne i sportowe. Pod uwagę brana jest nawet umiejętność działania nie tylko samodzielnie, ale także w zespole.
Oczywiście teoretycznie każda dziewczyna może spróbować siebie. Jednak w rzeczywistości preferowane są osoby, które wcześniej przeszły dobrą szkołę gimnastyczną, akrobatyczną i taneczną, są w stanie z łatwością wytrzymać, jak każdy zawodowy sportowiec, wiele godzin stresu, a nawet stresu. Na przykład osoby pragnące zostać członkiem grupy wsparcia klubu piłkarskiego „Krylia Sowietow” są natychmiast zapraszane do pokazania 30-sekundowej kompozycji muzycznej z takimi elementami gimnastycznymi, jak skok, rozciąganie, więzadło, huśtawka i „koło”. Według szefa grupy nie da się rozpocząć poważnego treningu bez zdania takiego testu.
Wszystko zaczęło się od piłki nożnej
Oficjalna nazwa tego, co robi wiele cheerleaderek, to cheerleading (lub cheerleading). Przetłumaczone z angielskiego, ta żywa akcja oznacza połączenie inwokacji i skutecznej kontroli twoich ruchów. Cheerleading narodził się w 1898 roku na University of Minnesota w USA, kiedy ich koledzy ze studiów niespodziewanie przyszli z pomocą słabo grającej uniwersyteckiej drużynie futbolowej. Tworząc zespół taneczny i podnosząc pompony, dziewczyny tak bardzo zainspirowały chłopaków, że zaczęli wygrywać mecz za meczem. Ciekawe, że w Rosji cheerleading pojawił się także w futbolu amerykańskim, ale prawie sto lat później. I choć w Moskwie grali nie studenci, ale nastolatki, bardzo wysoko ocenili występ dziewcząt.
Z czasem cheerleading stał się prawdziwym sportem, połączonym z pokazami i przedstawieniami teatralnymi. Organizuje nawet międzynarodowe zawody z własnymi zasadami i elementami, które muszą być pokazane w dwóch kategoriach - „taniec” (taniec) i „chir” (sport, w którym występują grupy wsparcia). Ponadto w turniejach biorą udział młodzi ludzie, których droga do rosyjskich grup wsparcia jest jeszcze zamknięta.
