III Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się od 4 do 15 lutego 1932 w Lake Placid (USA). W 7 dyscyplinach rozegrano 14 zestawów nagród. Zaprezentowano bobsleje, biegi narciarskie i kombinacje, łyżwiarstwo szybkie, hokej, łyżwiarstwo figurowe i skoki narciarskie. Sporty pokazowe: curling i wyścigi psich zaprzęgów.
Organizatorzy III ZG obawiali się, że zawodnicy z wielu krajów Europy nie będą mogli wziąć udziału w zawodach ze względu na trudności finansowe. I tak się stało. Łącznie w igrzyskach wzięło udział 307 sportowców, w tym 17 kobiet, z 17 krajów świata. Prawie połowa zawodników byłaby reprezentowana przez reprezentacje Kanady i Stanów Zjednoczonych. Niektóre kraje europejskie ograniczyły się do małych delegacji. Na przykład 7 osób grało w Finlandii, a 12 w Szwecji.
Całe „złoto” w zawodach w łyżwiarstwie szybkim trafiło do sportowców ze Stanów Zjednoczonych. Eksperci przekonywali jednak, że to imponujące zwycięstwo przypadło Amerykanom dzięki nowemu porządkowi wyścigów, czyli wspólnemu startowi przyjętemu w Stanach. Rzeczywiście, kilka dni po zakończeniu igrzysk olimpijskich w Lake Placid odbyły się Mistrzostwa Świata w Łyżwiarstwie Szybkim zgodnie z międzynarodowymi przepisami, gdzie Skandynawowie byli najlepsi i mieli wyraźną przewagę.
Dwójkę i czwórkę w bobslejach wygrali także zawodnicy ze Stanów Zjednoczonych.
W turnieju hokejowym wzięły udział tylko 4 drużyny - Niemcy, USA, Kanada i Polska. Po raz pierwszy mecze odbyły się na krytym lodowisku. Kanadyjczycy świętowali zwycięstwo.
Jeśli chodzi o narciarstwo biegowe, to odbywały się one w niezwykle trudnych warunkach. Pogoda była ciepła i deszczowa, zawodnicy nie mogli się w pełni pokazać. Wszystkie 12 najważniejszych nagród trafiło do Skandynawów. Norwescy narciarze zabrali do domu 7 medali (2+2+3), Szwedzi – 2 (1 „złoty” i 1 „srebrny”), Finowie – 3 (1+1+1).
Okazji do zdobycia swojego czwartego medalu na najwyższym poziomie w łyżwiarstwie figurowym przegapił Gillis Grafström. Jedynym poważnym przeciwnikiem był Austriak Karl Schaefer, który po programie wolnym zajął drugie miejsce. Ale przewlekła kontuzja kolana uniemożliwiła Grafströmowi zdobycie złota. Choć trzeba powiedzieć, że jego rywal również odegrał rolę, znakomicie ślizgając się po obowiązkowym programie.
W łyżwiarstwie figurowym kobiet oczekiwano zwycięstwa mistrzyni olimpijskiej z poprzednich igrzysk, Norweżki Sonji Heni. Wystąpiła znakomicie, otrzymując najwyższe oceny od wszystkich 8 sędziów. W łyżwiarstwie parowym zwycięstwo odniósł francuski duet André i Pierre Brunet. Był to również ich drugi złoty medal olimpijski (pierwszy zdobyli w 1928 roku).
W nieoficjalnej klasyfikacji drużynowej poprowadziła drużyna USA z 65 punktami i 12 medalami (6+4+2), drugie miejsce zajęła Norwegia – 68 pkt i 10 medali (3+4+3), trzecie miejsce Kanadyjczycy - 46 punktów i 7 medali (1+1+5).
