Wraz z kontraktami, transferami, pokazowymi meczami gwiazd, grupami cheerleaderek i innymi, do rosyjskiego sportu, a przede wszystkim do piłki nożnej i hokeja, pojawiły się zupełnie nowe zawody - prezes klubu, harcerz, dyrektor generalny. Pierwsza z tej listy zarządza całą działalnością klubu, będąc jednocześnie jego gwarantem finansowym. Skauci są odpowiedzialni za hodowlę i przesiewanie potencjalnych przybyszów do zespołu. Ale jakie są oficjalne funkcje dyrektora generalnego, fani prawie nie wiedzą.
Import z Ameryki
W Rosji istnieją generalni i prości menedżerowie w klubach i federacjach różnych dyscyplin sportowych - hokej, piłka nożna, koszykówka, siatkówka, lekkoatletyka. Ich pojawienie się kojarzy się przede wszystkim z wejściem czołowych krajowych drużyn na poziom międzynarodowy, z poznaniem i przejęciem pewnych cech zachodnich sportów zawodowych. W tym instytut zarządzania i organizacji całej struktury klubu.
Nie jest tajemnicą, że wszystko to jest najbardziej rozwinięte w Stanach Zjednoczonych, na przykładzie i doświadczeniach klubów, których Rosjanie, po zniknięciu stabilnego systemu sowieckich sportów amatorskich, w zasadzie studiowali. To właśnie tam pierwsi rosyjscy organizatorzy sportu byli kiedyś zaskoczeni, gdy dowiedzieli się, że duża liczba osób pracuje w prawdziwie profesjonalnych klubach i istnieje wyraźny podział obowiązków zawodowych.
Wielu z nich było zszokowanych faktem, że trenerzy zachodnich drużyn zajmują się wyłącznie pracą czysto trenerską na boisku lub korcie, nie marnując czasu na wyszukiwanie i przekonywanie potrzebnych zawodników, organizowanie meczów, komunikowanie się z federacją, wyjazdy, spotkania w biurze ligi itp. robią sowieccy trenerzy. W Ameryce i Europie Zachodniej wszystkim tym zajmuje się powiązanie między prezydentem klubu a dużym sztabem trenerskim zwanym „dyrektorem generalnym”. Nawiasem mówiąc, w wielu krajach naucza się nawet zawodu dyrektora generalnego. Na przykład we Francji robi to Centrum Ekonomii i Prawa Sportowego w Limoges, którego były kapitan lokalnej drużyny piłkarskiej Zinedine Zidane niedawno został jednym z absolwentów.
Menedżer hokeja
Głównym wskaźnikiem pracy dobrego rosyjskiego dyrektora generalnego jest udany występ zespołu klubowego (w czasach sowieckich nazywano go zespołem mistrzów) w mistrzostwach KHL (Continental Hockey League). Dyrektorowi generalnemu, jako osobie rozumiejącej współczesny hokej, dobrze orientującym się nie tylko w niuansach gry, ale także o sędziemu, który potrafi rozwiązywać złożone problemy organizacyjne, powierza się najtrudniejszy obowiązek pozyskania wysokiego -jakościowy skład na nowy sezon. Menedżer uczestniczy również w doborze kadr dla samego klubu.
To dyrektor generalny, który czasami prowadzi bardzo trudne i długie negocjacje z zawodnikami z innych klubów, zainteresował skautów i trenerów ich transferem. Stale komunikuje się z agentami hokeistów, przygotowuje i omawia szczegóły i warunki kontraktów zarówno z nowicjuszami, jak i tymi bramkarzami, obrońcami i napastnikami ze swojej drużyny, których główny trener chce widzieć w niej dalej. Ponadto negocjuje z kolegami z innych klubów transfery i wymiany zawodników oraz bierze udział w drafcie debiutantów.
Kolejnym z wielu obowiązków dyrektora naczelnego klubu hokejowego jest jego stały kontakt z kierownictwem tzw. klubu rolniczego. To znaczy niezależna organizacja prawna z niższej ligi, z którą klub KHL ma stosunek umowny. Decyzją trenerów i dyrektora generalnego dozwolone jest wysyłanie hokeistów z drużyny głównej lub rezerwowej do klubu rolniczego. A jego najlepszych i najbardziej gotowych graczy, wręcz przeciwnie, można przyciągnąć do głównej drużyny. Nie mniej ważna jest stała komunikacja dyrektora generalnego z kierowniczą kadrą KHL, jego udział w spotkaniach organizacyjnych ligi, opracowywanie kalendarza, regulaminów zawodów i innych ważnych dokumentów.
O tych samych obowiązkach, tylko na wyższym poziomie, a dyrektor generalny reprezentacji kraju - nie mniej ważna dla drużyny osoba niż główny trener. Jej głównym zadaniem jest kształtowanie składu drużyny i rozwiązywanie najważniejszych kwestii organizacyjnych (rozmieszczenie, przeprowadzanie meczów kontrolnych, ubezpieczenia) niezbędnych do udziału reprezentacji narodowej w najważniejszych turniejach międzynarodowych, takich jak igrzyska olimpijskie i mistrzostwa świata.
Menedżer piłkarski
W przeciwieństwie do klubów hokejowych, ich odpowiedniki w piłce nożnej, przynajmniej w Rosji, nie zawsze korzystają z usług profesjonalnych dyrektorów generalnych, często woląc pracować w staromodny sposób. Negocjacje z agentami, klubami i samymi zawodnikami, nawet w najwyższym szczeblu rosyjskiego futbolu – Premier League – często prowadzi albo prezes klubu, albo główny trener, albo obaj. Tymczasem w Rosji istnieje nawet Graduate School of Football Management, która szkoli dyrektorów generalnych klubów. Ale nie jest zbyt popularny.
W rzeczywistości menedżerowie, jeśli tacy są w rosyjskich klubach, najczęściej mają za zadanie wykonywać mniej ambitne zadania, takie jak zdobywanie mundurów, sprzętu i organizowanie zgrupowań. Ponadto w wielu klubach krajowych istnieje stanowisko, które nie istnieje w hokeju - dyrektor sportowy, który w istocie jest odpowiednikiem dyrektora generalnego. Chyba jedynym wyjątkiem od reguły był klub piłkarski Spartak (Moskwa), którego trener Valery Karpin był przez pewien czas dyrektorem generalnym. Nawiasem mówiąc, sytuacja w rosyjskiej drużynie piłkarskiej nie różni się zbytnio, gdzie wszystkie kluczowe i najważniejsze kwestie to prerogatywy głównego trenera Fabio Capello.
