Istnieje legenda o dużym dębie i cienkiej wierzbie. Wierzba skręcała się nawet od najlżejszych podmuchów wiatru, a dąb stał zakorzeniony w miejscu. Kiedyś zerwał się silny huragan, po którym z dębu widoczne były tylko fragmenty, a wierzba pozostała. Legenda ta odzwierciedla właściwe zachowanie, jakie powinien zachowywać uczeń.
Jiu-jitsu powstało w okresie feudalnym Kraju Kwitnącej Wiśni. Pierwotnie w latach 30. XVI wieku Jiu-Jitsu łączyło szeroki wachlarz sztuk walki, które nie wymagały użycia broni. Często zdarza się, że wojownik walczy z osobą z bronią lub przeciwnikiem w zbroi, dlatego zaatakowanie takiego przeciwnika było złą taktyką, ponieważ istniała ogromna szansa na zrobienie sobie krzywdy. Samo jiu-jitsu opiera się na zachowaniu, w którym wojownik poddaje się serii ataków, aż wróg wpadnie w pułapkę i to w takim momencie atak wroga powinien być skierowany przeciwko niemu.
Akayama Shirobei, nadworny lekarz, jest jednym z twórców zasady, która stała się podstawą jiu-jitsu. To on jako pierwszy stworzył szkołę tej sztuki. Równolegle z rozwojem siły fizycznej i umiejętności w jiu-jitsu zdobywają także wiedzę, która karmi ducha, pewne wychowanie osobowości, filozofię. Wychowanie to opiera się na czterech zasadach życiowych. Pierwsza to zdrowie. Drugi to element społeczny, interakcja z ludźmi wokół. Trzeci to proces zdobywania nowej wiedzy, a także bycia zajętym, rodzajem pracy, którą trzeba poświęcić życiu. Czwarty to składnik duchowy, który karmi ducha.
Ogólnie rzecz biorąc, jiu-jitsu jest podstawą wielu rodzajów zapasów w czasach współczesnych, na przykład judo. W jiu-jitsu odbywają się zawody zwane „taikai”. Pierwszy taki konkurs w Rosji odbył się pod koniec lat 70. XX wieku. Samo jiu-jitsu pojawiło się w Rosji rok wcześniej niż to wydarzenie. Większość szkół jest obecnie akredytowana w Japonii, ze specjalnymi przedstawicielstwami. Być może pomaga to osiągnąć sukces w występach międzynarodowych.
W europejskim turnieju wśród młodych sportowców w 2012 roku drużyna Rosji zajęła pierwsze miejsce pod względem liczby medali. W Moskwie istnieją nie tylko szkoły autentycznego japońskiego jiu-jitsu, ale także szkoły, na przykład brazylijskie jiu-jitsu, które wyłoniło się jako autonomiczna sztuka walki i stało się uznawane za sztuki walki na poziomie międzynarodowym.
Ogólnie Jiu Jitsu pomaga poprawić wiele cech osobowości. Umiejętność znalezienia wspólnego języka z otoczeniem, zachowania spokoju w sytuacjach, w których jest to bardzo trudne. Niewątpliwie ta pojedyncza walka pomaga zwiększyć szybkość reakcji, odporność na stres, wytrzymałość i jednym słowem hart ducha.
