Piąte (Zimowe) Igrzyska Olimpijskie odbyły się w 1956 r. w Cortina d'Ampezzo (Włochy) od 26 stycznia do 5 lutego. Wzięło w nich udział 942 sportowców, w tym 146 kobiet z 33 krajów. W tym roku na Igrzyskach zadebiutowała drużyna ZSRR (53 sportowców), co radykalnie zmieniło układ sił. W sumie rozegrano 245 zawodów w 5 dyscyplinach sportowych, zmieniono i rozszerzono program wyścigów narciarskich. Tak więc zamiast wyścigu 18 km odbyły się wyścigi narciarskie na 15 i 30 km. Kobiety walczyły o złoto w sztafecie 3x5 km.
Już w latach 20. i 30. Cortina d'Ampezzo była dość znanym ośrodkiem sportów zimowych. Odbywały się tu mistrzostwa w narciarstwie alpejskim i narciarstwie. Ta miejscowość wypoczynkowa została również nominowana do Igrzysk Olimpijskich w 1940 roku.
Na początku igrzysk miasto uległo całkowitej przemianie. Powstał piękny nowoczesny stadion z czteropoziomowymi trybunami, przygotowano wysokogórski tor dużych prędkości dla łyżwiarzy. Zbudowano również nową trampolinę (80 m) – według uczestników zawodów, jedną z najlepszych na świecie.
Po raz pierwszy w tym roku jeden ze sportowców w imieniu wszystkich uczestników igrzysk złożył przysięgę olimpijską (zrobiła to Włoszka Juliana Chenal-Minuzzo). Po raz pierwszy przeprowadzono również transmisję telewizyjną takich konkursów.
Jak już wspomniano, sportowcy ZSRR radykalnie zmienili układ sił na swoją korzyść. Brali udział we wszystkich zawodach z wyjątkiem bobslejów i łyżwiarstwa figurowego. L. Kozyreva zdobyła pierwsze złoto w biegu na 10 km dla Związku Radzieckiego, a drugie i trzecie miejsce podzielili również sowieccy narciarze. W sztafecie sowiecka drużyna zdobyła srebro, a następnie fińscy narciarze. Pierwszymi olimpijczykami w historii nie pochodzącymi z krajów skandynawskich byli także nasi sportowcy - Paweł Kolchin wniósł 3 nagrody do reprezentacji ZSRR - 1 złoty i 2 brązowe medale.
W biegach narciarskich mężczyzn walka była stosunkowo wyrównana. Norwegowie, Finowie, Szwedzi i sportowcy z ZSRR otrzymali po jednym najwyższym wyróżnieniu. W skokach narciarskich najlepszy okazał się Fin L. Hyvärinen (81 i 84 m), który ćwiczył nową technikę skoków, a S. Stenersen z Norwegii świętował zwycięstwo w biathlonie. Zawody w narciarstwie alpejskim pewnie zdominował Austriak A. Sailer, wygrywając wszystkie 3 rodzaje zawodów.
Jeśli chodzi o główną sensację VIII Zimowych Igrzysk Olimpijskich, sowieccy sportowcy zaprezentowali ją publiczności. Norwegowie, którzy w 1952 roku byli przede wszystkim głową i ramionami, zadowoliły się tylko dwiema srebrnymi nagrodami. Tym razem lepsi byli sportowcy z ZSRR: udowodnił to nowy rekord świata (40, 2 s) i „złoto” E. Grishina na dystansie 500 m, a także dwa rekordy świata (i oczywiście 2 złote medale) na dystansie 1500 m wszyscy Grishin i Yu Michajłow. Rekord olimpijski na dystansie 5000 m ustanowił nasz B. Szylkow. Mieszkańcy północy świętowali zwycięstwo tylko raz – na wysokości 10 000 m (1 miejsce zajął Szwed S. Erickson).
W bobslejach (dwójka) Włosi zdobyli srebrne i złote medale, Szwajcarzy zdobyli złote medale w czwórkach, a Włochy zadowoliły się drugim miejscem. W łyżwiarstwie figurowym mistrzami zostali łyżwiarze figurowi z USA, w programie dla par - z Austrii.
Hokeiści reprezentacji ZSRR pewnie pokonali wszystkich swoich rywali i zostali mistrzami igrzysk olimpijskich, a niezwyciężeni Kanadyjczycy byli zadowoleni z tylko 3 miejsca, pozwalając Stanom Zjednoczonym na prowadzenie (przegrali z Amerykanami 1: 4).
W rezultacie ZSRR w klasyfikacji generalnej zajął pierwszą linię - 104 punkty i 16 medali (7-3-6), drugie miejsce zajęła Austria - 66, 6 punktów i 11 medali (4-3-4), trzecie miejsce w Finlandii - 57 punktów i 6 medali (3-3-1).
