Igrzyska Olimpijskie w 1956 r., które odbyły się we włoskim mieście Cortina D'Ampezzo, przeszły do historii dzięki wprowadzeniu dużej ilości wiedzy. W szczególności po raz pierwszy przeprowadzono transmisje telewizyjne na żywo z tych igrzysk i to właśnie tutaj po raz pierwszy przyciągnięto sponsoring na organizację i organizację igrzysk olimpijskich.
Gry odbyły się od 26 stycznia do 5 lutego. Miasto Cortina d'Ampezzo miało być stolicą Igrzysk Olimpijskich w 1944 roku. Ale II wojna światowa wprowadziła własne poprawki do planów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Po wojnie Cortina d'Ampezzo utraciła w 1948 r. prawo do organizacji igrzysk do St. Moritz, a w 1952 r. do Oslo. Włoski kurort zimowy miał zaszczyt gościć te międzynarodowe zawody dopiero w 1956 roku.
Nic dziwnego, że przywódcy Cortiny tak ciężko walczyli o honor organizacji VII Zimowych Igrzysk Olimpijskich. Po raz pierwszy udało im się pozyskać sponsorów do organizacji i prowadzenia zawodów tego poziomu. Wcześniej cały ciężar finansowy spadał na barki kraju goszczącego. To właśnie tutaj odbyły się pierwsze transmisje telewizyjne: widzowie w 22 krajach mogli oglądać rekordy na żywo w miarę ustanawiania rekordów.
Nie mniej niesamowita była infrastruktura stworzona specjalnie na Olimpiadę. Specjalnie na rok 1956 w Cortina d'Ampezzo wzniesiono 12-tysięczny lodowisko, nową trampolinę, tor do łyżwiarstwa szybkiego na pływającej krze, gdzie ustanowiono wiele nowych rekordów świata. Lokalizacja obiektów olimpijskich została przemyślana tak, aby znajdowały się w niewielkiej odległości od siebie. Wszystko zostało przemyślane dla wygody widzów, sportowców i ludzi z telewizji. Godłem VII Zimowych Igrzysk Olimpijskich była gwiazda stylizowana na płatek śniegu, w centrum której umieszczono kółka olimpijskie.
Liczba uczestników była jak na tamte czasy rekordowa: 821 sportowców z 32 krajów, z czego 687 to mężczyźni, a tylko 134 kobiety. Inną cechą tych Igrzysk Olimpijskich był pierwszy w historii udział radzieckich sportowców i drużyn z NRD, Boliwii i Iranu. W programie sportowym nie było większych zmian: dystans biegu narciarskiego mężczyzn został skrócony do 15 km i zniknęły wszystkie sporty pokazowe. Rozegrano 24 komplety medali.
Drużyna radziecka nie zdobyła dużej liczby medali, ale jej pierwszy występ był prawdziwym triumfem: 7 złotych medali, 3 srebrne i 6 brązowych medali. W rezultacie ZSRR zajął pierwsze miejsce zarówno pod względem ogólnej liczby nagród, jak i liczby złotych medali. Drugie miejsce na VII Zimowych Igrzyskach Olimpijskich zajęli Austriacy z 4 złotymi i brązowymi i 3 srebrnymi medalami, a trzecie - Finowie (trzy złote i srebrne oraz jeden brązowy medal). Norwegowie, którzy wcześniej pewnie prowadzili pięć igrzysk olimpijskich, zajęli dopiero siódme miejsce.
