Michaił Nechemiewicz Tal (1936-1992) otrzymał przydomek „Ryski magik” za umiejętność organizowania błyskotliwych ataków, jak się wydawało, znikąd. Michaił urodził się i wychował na Łotwie.
Tal był wybitnie geniuszem, ale niestety jego geniusz współistniał z wieloma chorobami, które nękały go od młodości. Ponadto ciągłe palenie, miłość do uczt i przyjęć nie przyczyniły się do wzmocnienia jego zdrowia. W 1960 roku Michaił Tal został mistrzem świata w szachach, pokonał Botwinnika (6 wygranych, 2 przegrane, 13 remisów), a następnie opublikował wspaniałą książkę, w której szczegółowo opisał swoje uczucia podczas meczu, a także doskonale przeanalizował każdą partię grał.
Kiedy nadszedł czas na rozegranie rewanżu, Tal nie mógł pokazać wszystkich swoich umiejętności, ponieważ był bardzo wyczerpany kolejnymi atakami choroby nerek. Botwinnik wygrał ten mecz (10 zwycięstw, 5 przegranych, 6 remisów). Chociaż „magik z Rygi” zrobił błyskotliwą karierę jako szachista turniejowy, nie był już skazany na kwestionowanie prawa do szachowej korony. Ci, którzy mieli okazję osobiście poznać Tala, jednogłośnie twierdzili, że w tej osobie zawsze kipi ogromna energia. Nie zawsze był w stanie skierować ją w konstruktywnym kierunku. Michaił Nechemiewicz Tal żył tak samo, jak grał w szachy - zawsze starając się dokonać niemożliwego i często mu się to udaje.
