Jak wiecie, tor w Monte Carlo jest najwolniejszy w kalendarzu mistrzostw. Jednocześnie jest to najniebezpieczniejszy tor Formuły 1. A mimo to w długiej historii Grand Prix Monako na ulicach małego Księstwa zginął tylko jeden pilot…
Lorenzo Bandini zadebiutował w Mistrzostwach Świata w Scuderia Centro Sud, które używały Coopera T53, podczas Grand Prix Belgii w 1961 roku. Wkrótce Commendatore zauważył go i zaprosił do drużyny. W pierwszym wyścigu z The Reds Włoch stanął na podium. Stało się to podczas Grand Prix Monako w 1962 roku.
Ale potem wyniki się pogorszyły i Lorenzo rozpoczął kolejny rok w dawnej stajni, ale już za kierownicą BRM. Jednak w połowie mistrzostw Bandini wrócił do Scuderia, aby już nigdy jej nie opuścić.
W ciągu następnych trzech lat Włoch wygrał tylko Grand Prix Austrii 1964, aw 1966 Francja wystartowała z pole position. Gdy z zespołu odszedł John Sjortis, liderem został Bandini.
7 maja 1967 Lorenzo Bandini rozpoczął swój 42. wyścig w 47. Grand Prix. Jack Brebem startował z pole position, Lorenzo objął prowadzenie na pierwszym okrążeniu, ale potem przegrał z Dannym Hume'em. Włoch utrzymywał drugie miejsce i starał się nadążyć.
Na 82. okrążeniu w szykanie za tunelem Lorenzo stracił kontrolę nad samochodem, który natychmiast zapalił się po silnym uderzeniu w ogrodzenie. Chwilę zajęło oswojenie płomieni i Bandini został ewakuowany z samochodu, ale otrzymał 70% poparzeń ciała, od czego zmarł 10 maja.
Następnie dystans Grand Prix Monako został znacznie skrócony i już w następnym wyścigu, zamiast zwykłych 100 okrążeń, kierowcy pokonali tylko 80.
Na cześć Lorenzo, Lorenzo Bandini Trophy przyznawane jest od 1992 roku w miejscowości Brisighella we Włoszech za wybitne osiągnięcia w Formule 1. W naszej galerii dowiecie się, kto zdobędzie 24. Trofeum już 4 czerwca.