Nauka uderzania w piłkę jest dość prosta – wszyscy wiemy, jak to zrobić od dzieciństwa. Ale jak uderzyć piłkę, aby leciała ściśle w określonym kierunku? Ktoś pisze o tym całe naukowe traktaty, ktoś kręci edukacyjne filmy telewizyjne, a ktoś próbuje obliczyć trajektorię piłki za pomocą teorii prawdopodobieństwa. Tak naprawdę wszystko zależy od treningu, im więcej, tym celniejsze są uderzenia.
Instrukcje
Krok 1
Istnieją dwa rodzaje uderzeń piłką: z ziemi lub z lata. Aby poprawić jakość uderzenia w ziemię, tj. na kuli nieruchomej trzeba zachować równowagę, a także pamiętać o prawidłowym ustawieniu nogi podporowej i pozycji napastnika. Wysokość uderzenia zależy od pozycji nogi podpierającej: jeśli jest w jednej linii z piłką, uderzenie będzie miało niską trajektorię lotu, ale jeśli noga jest za piłką, piłka poleci wysoko. Aby siła uderzenia była maksymalna, konieczne jest monitorowanie pozycji kolana kopiącej nogi. Jeżeli w chwili przed dotknięciem piłki kolano znajduje się nad piłką lub na tej samej linii co z nią, siła uderzenia będzie maksymalna. Po uderzeniu wskazane jest kontynuowanie ruchu w kierunku celu, a nie zatrzymywanie się. Gdy ciało jest odchylone do tyłu, trajektoria piłki wzrasta, przy pochyleniu do przodu uderzenie staje się mocniejsze, ale piłka leci niżej. W przypadku uderzenia piłki w powietrzu ważna jest również równowaga i wszystkie powyższe pozycje nóg. Jednak w tym przypadku ważne jest również obliczenie odległości do piłki. W żadnym wypadku nie powinieneś uderzać od lata, jeśli piłka jest zbyt daleko lub zbyt blisko, ponieważ w takich przypadkach uderzenie będzie rozmyte.
Krok 2
Ciosy dzieli się również sposobem aplikacji, tj. o którą część stopy uderza. Tak więc kopnięcie na stopę jest zwykle stosowane do nieruchomej piłki w jej dolnym sektorze, w tym przypadku kąt piłki będzie wynosił 40-50 stopni. W celu prawidłowego zastosowania tego ciosu podczas wybicia, zawodnik przyśpiesza zbliżając się do piłki, noga podpierająca jest umieszczona z tyłu i nieco z boku piłki, a pałkarz uderza ruchem wahadłowym. Ciało jest pochylone do przodu. Przy wykonywaniu tego ciosu ważna jest prawidłowa praca rąk: ręka przeciwna do nogi podpierającej przed ciosem cofa się ostro, druga jest przesunięta do przodu na wysokość klatki piersiowej. W momencie uderzenia ręce zamieniają się miejscami.
Krok 3
Kopnięcie wewnętrzną stroną stopy zwykle po prostu podaje piłkę. Idealnie piłka powinna latać, a nie odbijać się ani toczyć po ziemi. Podczas uderzenia czubek stopy podpierającej skierowany jest w kierunku, w którym posyłasz piłkę, noga kopiąca jest zgięta w kolanie, a sam cios pada na środkową część piłki.
Krok 4
Przy uderzeniu w zewnętrzną część stopy, palec nogi podpierającej powinien być obrócony o około 30 stopni w kierunku celu. A cios jest wyprowadzany w ten sam sposób jak cios wewnętrzny, z jedyną różnicą w płaszczyźnie stopy stykającej się z piłką.
Krok 5
Kopnięcie z jednej strony jest najtrudniejszym, az drugiej głównym kopnięciem w piłce nożnej. Dzięki kontaktowi dużej powierzchni stopy z piłką uzyskuje się większą dokładność podczas tego uderzenia. Jeśli uderzysz w ten sposób nieruchomą piłkę, trajektoria jej lotu będzie niska. Noga podpierająca powinna znajdować się w tej samej linii prostej z piłką nieco z boku i cały ciężar ciała powinien spadać na tę nogę. Ciało jest pochylone tak, aby ramiona gracza znajdowały się nad piłką. Efektowna noga jest zgięta w kolanie i wyprostowana, kostka rozluźniona. Ważne jest, aby jak najdłużej utrzymywać kąt utworzony przez udo i podudzie. Podejście jest napięte. W momencie uderzenia kolano kopiącej nogi znajduje się nad piłką. Ręka o tej samej nazwie do nogi podpierającej znajduje się z tyłu przed uderzeniem, aw momencie uderzenia przechodzi do przodu i zgina się w klatce piersiowej. Noga kopiąca zaraz po uderzeniu przesuwa się przez pewien czas do przodu z piłką. Kopnięcia dzielą się na dwa rodzaje: kopnięcie z kopnięciem bezpośrednim, gdy piłka dotknie kopnięcia w środku, tj. na sznurowaniu buta i kopnięciu zewnętrzną lub wewnętrzną stroną podbicia, gdy piłka uderzy w którąkolwiek stronę sznurowania.
Krok 6
Uderzenia techniczne w lecącą piłkę nie różnią się od ciosów unoszących. Jeśli jednak piłka jest w powietrzu, konieczne jest dokładne obliczenie momentu wymachu i dotyku. W tym przypadku nie trzeba przykładać dużej siły do strzału, ponieważ precyzyjne dotknięcie doda piłce wystarczającej energii.
