W czasie konfrontacji Związku Radzieckiego z krajami zachodnimi zawody olimpijczyków miały nie tylko znaczenie sportowe, ale także duże znaczenie polityczne – dwa systemy, socjalistyczny i kapitalistyczny, starały się udowodnić, czyja wersja rozwoju była bardziej słuszna. Igrzyska Olimpijskie w austriackim Innsbrucku, gdzie toczyła się desperacka walka o nagrody, nie były wyjątkiem.
Początkowo Olimpiada miała się odbyć w USA, w Denver. Jednak mieszkańcy miasta w referendum zagłosowali przeciwko igrzyskom, więc Komitet Olimpijski znalazł się w trudnej sytuacji. W rezultacie Innsbruck, który gościł ich już w 1964 roku, zgodził się na organizację igrzysk olimpijskich.
W Zimowych Igrzyskach Olimpijskich wzięło udział 1123 osoby z 37 krajów. Zawody odbywały się w dziesięciu dyscyplinach sportowych: narciarstwo alpejskie, bobsleje, łyżwiarstwo szybkie, biathlon, skoki narciarskie, saneczkarstwo, narciarstwo biegowe, narciarstwo kombinowane, łyżwiarstwo figurowe i hokej. Według wyników olimpiady bezwarunkowe zwycięstwo odnieśli sportowcy ze Związku Radzieckiego, zdobywając 13 złotych, 6 srebrnych i 8 brązowych nagród. Drugie miejsce zajęła NRD z 7 złotymi, 5 srebrnymi i 7 brązowymi medalami. Trzecie miejsce zajęli reprezentanci USA - 3 złote, 3 srebrne i 4 brązowe medale.
Hokej to zawsze jedna z najbardziej spektakularnych konkurencji na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich. Niestety kanadyjska drużyna, która zbojkotowała igrzyska, nie rywalizowała w Innsbrucku, więc odwieczni rywale – drużyny ZSRR i Czechosłowacji – walczyły w finale o prawo do miana najsilniejszej drużyny na świecie. Początek spotkania nie sprzyjał hokeistom z ZSRR, już w pierwszej połowie przegrywali z wynikiem 0:2. W drugiej połowie udało im się odrobić, ale w trzeciej, na osiem minut przed końcem, Czesi ponownie wyszli na prowadzenie. Jednak ich oczekiwania nie miały się spełnić - gole Aleksandra Jakuszewa i Walerego Kharlamowa pozwoliły drużynie z ZSRR po raz czwarty z rzędu zostać mistrzem. Drugie miejsce zajęli Czesi, trzecie miejsce zajęli zawodnicy z Niemiec.
Radzieccy sportowcy dobrze radzili sobie również w łyżwiarstwie figurowym. Irina Rodnina i Aleksander Zajcew zdobyli złoto w łyżwiarstwie parowym, a Ludmiła Pachomowa i Aleksander Gorszkow zwyciężyli w tańcu na lodzie. W jeździe pojedynczej mężczyzn srebro powędrowało do Władimira Korolowa, który ustępował jedynie znakomitemu Brytyjczykowi Johnowi Curry'emu. Amerykanka Dorothy Hamill zasłużenie zdobyła złoty medal wśród kobiet.
Igrzyska zakończyły się sukcesem także dla radzieckich narciarzy. W 30-kilometrowym wyścigu zwyciężył Siergiej Sawielew, w 15-kilometrowym pierwsze dwa miejsca zajęli Nikołaj Bazhukow i Jewgienij Bielajew. W wyścigu drużynowym drużynie Związku Radzieckiego udało się wywalczyć brąz, złoto zdobyli zawodnicy z Finlandii.
Raisa Smetanina była pierwszą w narciarstwie biegowym kobiet na 10 kilometrów, radzieckie dziewczyny zdobyły złoto w sztafecie.
Złoty medal przywieźli również biathloniści do ZSRR - w wyścigu indywidualnym na 20 kilometrów pierwszy został Nikołaj Krugłow, w sztafecie nie było równych sowieckim sportowcom.
Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1976 stały się jednymi z najbardziej udanych sportowców z ZSRR i na zawsze weszły do historii sowieckiego i rosyjskiego sportu.
