W 1964 roku w stolicy Japonii, Tokio, odbyły się igrzyska olimpijskie. Były to pierwsze igrzyska w Azji we współczesnej historii igrzysk olimpijskich. Ich wdrożenie w „imperium wyspiarskim”, stosunkowo niedawno pokonanym w II wojnie światowej, było dla Japonii bardzo ważnym krokiem na drodze reintegracji ze współczesną cywilizacją.
Głosowanie na miejscu XVIII Letnich Igrzysk Olimpijskich odbyło się w Monachium na 55. sesji Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Stało się to w 1959 roku, obok Tokio rywalizowały dwie europejskie stolice – austriacki Wiedeń i belgijska Bruksela, a także amerykańskie Detroit. Przewaga Tokio okazała się absolutna – już w pierwszej turze oddano na nią 34 głosy, a wszyscy pozostali kandydaci łącznie zdobyli tylko 24. W związku z tym kolejne tury głosowania nie były potrzebne i stolica Japonii dostała możliwość organizacji Igrzysk Olimpijskich po raz drugi. Poprzednia próba organizacji igrzysk olimpijskich w Japonii miała miejsce podczas XII Letnich Igrzysk 1940 roku, które najpierw zostały przeniesione do Finlandii z powodu japońskiego ataku na Chiny, a następnie całkowicie odwołane z powodu wybuchu II wojny światowej.
Tokio to warte wiele milionów dolarów miasto na największej z japońskich wysp (Honsiu). Stolica Japonii była już w XVIII wieku jednym z największych miast świata. Choć osady na terenie dzisiejszego Tokio sięgają epoki kamienia, ich oficjalna historia zaczyna się od fortu wybudowanego w XII wieku przy wejściu do zatoki na wybrzeżu Pacyfiku. Wówczas osada ta nosiła nazwę Edo, a miasto zostało stolicą w 1869 roku, kiedy otrzymało współczesną nazwę.
Do czasu rozpoczęcia przygotowań do olimpiady w kraju rozpoczął się ożywienie gospodarcze, a zorganizowanie tak dużego forum międzynarodowego stało się katalizatorem w wielu obszarach rozwoju stolicy. Przed rozpoczęciem igrzysk znacznie poprawiono infrastrukturę miejską i komunikację - uruchomiono szybki tramwaj, zmodernizowano lotnisko i zakończono układanie kabla komunikacyjnego w Stanach Zjednoczonych. Po raz pierwszy możliwe stało się transmitowanie igrzysk za pośrednictwem satelity komunikacyjnego. W mieście wybudowano sześć nowych obiektów sportowych i zmodernizowano kilkadziesiąt istniejących – łącznie 33 z nich wzięło udział w XVIII Letnich Igrzyskach.
Cesarz Hirohito oficjalnie otworzył igrzyska 10 października 1964 r., a ceremonia zamknięcia odbyła się 24 października. W ciągu dwóch tygodni ponad 5100 sportowców z 93 krajów rywalizowało o 163 zestawy nagród. Największą ich liczbę (96) mogli zdobyć olimpijczycy z radzieckiej drużyny narodowej, a amerykańscy sportowcy mieli tylko 6 medali za nimi, ale o tyle samo wyprzedzili rywali z ZSRR pod względem liczby złotych nagród.
