Letnie Igrzyska Olimpijskie 1948 odbyły się 12 lat po wyniszczającej II wojnie światowej, dzięki czemu stały się powszechnie znane jako „ascetyczne”. W wielu krajach panowała trudna sytuacja gospodarcza, wieloletnia masakra rozgoryczona i podzieliła wiele narodowości. W tych warunkach szczególnie ważne były zawody sportowe - pokojowe - wartość. Decyzją Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (MKOl) postanowiono zorganizować je w Londynie.
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie rozpoczęły się 29 lipca 1948 r. i zakończyły 14 sierpnia 1948 r. Oficjalnie zostały wymienione jako XIV Olimpiada. Po ostatnich igrzyskach berlińskich w 1936 roku dwa kolejne – XII i XIII – nigdy się nie odbyły. W 1940 roku zaplanowano je w Tokio, a 4 lata później – w Anglii. Jednak tym razem padł na wojnę. Niemcy i Japonia nie zostały zaproszone na kolejne zawody sportowe krajów-agresorów.
Zaraz po zawarciu pokoju na sesji MKOl w 1946 r. gospodarzem nowej Olimpiady został Londyn - po raz drugi w historii igrzysk. Ostatni raz Królestwo gościło sportowców dopiero w 1908 roku.
Impreza została przygotowana w obliczu oszczędności i niedoborów żywności. Ulice Londynu nie zostały jeszcze w pełni odbudowane po nazistowskich bombardowaniach, ale organizatorom udało się przyjąć i umieścić w obozie wojskowym ponad 4000 sportowców z 59 krajów na zawody w 19 kierunkach. Związek Radziecki otrzymał zaproszenie na igrzyska, ale nie brał w nich udziału.
XIV Letnie Igrzyska Olimpijskie nie były wybitne pod względem wyników sportowych, gdyż wiele krajów po wojnie nie miało przygotowanych drużyn. Jednak te zawody zostały zapamiętane z rekordów świata: 2 w podnoszeniu ciężarów i 1 w lekkiej atletyce, 1 w strzelaniu. W pływaniu kobiety zaktualizowały 5 rekordów olimpijskich na 5, a mężczyźni 4 na 6. W sumie zawodnicy otrzymali 411 medali, z czego 84 (w tym 38 złotych) trafiły do Stanów Zjednoczonych, a 23 (w tym 3 złote) otrzymane przez kraj goszczący.
Lato 1948 roku wniosło do historii igrzysk olimpijskich wiele nowych rzeczy. Drużyny kobiece rywalizowały w kajakarstwie, a sprinterki startowały z bloków startowych. Widzowie mogli oglądać transmisję na żywo z wydarzenia sportowego w ogólnopolskiej telewizji. Do pomocy w organizacji zawodów powstał zespół wolontariuszy. Po raz pierwszy na igrzyskach olimpijskich pojawili się młodzi, utalentowani sportowcy z krajów rozwijających się, takich jak Syria, Liban, Birma i Wenezuela.
