Igrzyska Olimpijskie rozpoczęły się w starożytności w Grecji, w Olimpii, obecnie małym miasteczku. Wysławiali zdrowe i harmonijne ciało ludzkie, jedność narodu. W Rosji ruch olimpijski zaczął się kształtować na przełomie XIX i XX wieku, kiedy ludzie zaczęli zdawać sobie sprawę ze znaczenia sportu.
Rosyjski Komitet Olimpijski pojawił się w marcu 1911 roku. Na Igrzyskach Olimpijskich w Sztokholmie w 1912 roku delegacja rosyjska zdobyła dwa srebrne i dwa brązowe medale. Ogólnorosyjskie olimpiady zaczęły identyfikować młode talenty. Następnie rosyjscy i radzieccy sportowcy wielokrotnie brali udział w igrzyskach olimpijskich i zdobyli dużą liczbę medali.
Ruch Olimpijski zrzesza organizacje, sportowców i inne osoby podlegające Karcie Olimpijskiej. Składnikami Ruchu Olimpijskiego są Międzynarodowy Komitet Olimpijski, Międzynarodowe Federacje Sportowe i Narodowe Komitety Olimpijskie. Obejmuje również komitety organizacyjne Igrzysk Olimpijskich, stowarzyszenia krajowe itp.
Celem Ruchu Olimpijskiego jest przyczynianie się do lepszego świata poprzez edukację młodzieży i zachęcanie do uprawiania sportu. Uznanie przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski jest kryterium przynależności do Ruchu Olimpijskiego. Wśród zadań jest łączenie sportu z edukacją i kulturą.
Zgodnie z Kartą Olimpijską, filozoficznym fundamentem współczesnego olimpizmu jest harmonia ciała, woli i umysłu. Celem Ruchu Olimpijskiego jest także propagowanie i wyjaśnianie głównych idei, wartości i ideałów olimpizmu, wśród których jest braterstwo i przyjaźń narodów, harmonijny rozwój jednostki jako gwarancja pokoju. To także ukierunkowanie na zdrowy styl życia i zrozumienie potrzeby dążenia do osiągnięcia celów.
Niektórzy krytycy, zwracając uwagę na pozytywną orientację ideologii olimpijskiej, twierdzą, że w praktyce organizacja zawodów nakierowuje sportowców na poświęcenie zdrowia w imię zwycięstwa, zwycięstwo za wszelką cenę, skupienie się na rozwoju tylko ciała. Wierzą, że w ten sposób podważa się ideały olimpizmu.
