Ruch olimpijski powstał w starożytnej Grecji. Przez wiele lat najstarsze zawody sportowe odbywały się na terenie Olimpii, miasta, które dało nazwę festiwalowi sportowemu, który nadal jest jednym z najważniejszych i najbardziej interesujących wydarzeń dla ludzi na całym świecie.
Organizacja i organizacja Igrzysk Olimpijskich
Pierwsze igrzyska olimpijskie odbyły się w Olimpii w 776 pne. Data ta przetrwała do dziś dzięki zwyczajowi starożytnych Greków, by na marmurowych kolumnach, które ustawiono na brzegach rzeki Alfeusz, imiona mistrzów olimpijskich (zwani ich wówczas olimpijczykami) wyryto. Na marmurze zachowała się nie tylko data, ale także nazwisko pierwszego zwycięzcy. To był Korab, kucharz z Elis. Pierwsze 13 gier obejmowało tylko jeden rodzaj rywalizacji - prowadzenie jednego etapu. Według greckiego mitu odległość ta została zmierzona przez samego Herkulesa i wynosiła 192,27 m. Stąd wzięło się znane słowo „stadion”. Początkowo w rozgrywkach brali udział sportowcy z dwóch miast - Elisy i Pizy. Ale wkrótce zdobyli ogromną popularność, rozprzestrzeniając się na wszystkie państwa greckie. W tym samym czasie powstała kolejna wspaniała tradycja: podczas igrzysk olimpijskich, których czas trwania stale się wydłużał, obowiązywał „święty rozejm” dla wszystkich walczących armii.
Nie każdy sportowiec mógł zostać uczestnikiem rozgrywek. Prawo zabraniało występów na olimpiadzie niewolnikom i barbarzyńcom, tj. cudzoziemcy. Urodzeni na wolności greccy sportowcy musieli zgłosić się do sędziów na rok przed otwarciem zawodów. Tuż przed rozpoczęciem igrzysk olimpijskich musieli przedstawić dowody na to, że przygotowywali się do zawodów od co najmniej dziesięciu miesięcy, dbając o kondycję podczas codziennych ćwiczeń. Wyjątek zrobiono tylko dla zwycięzców poprzednich igrzysk olimpijskich. Ogłoszenie nadchodzących igrzysk olimpijskich wywołało niezwykłe poruszenie wśród męskiej populacji w całej Grecji. Ludzie tłumnie jechali do Olimpii. To prawda, że pod groźbą śmierci kobietom nie wolno było chodzić na igrzyska.
Program Olimpiady Starożytnej
Stopniowo do programu gier dodawane były coraz to nowe sporty. W 724 pne. Diaul został dodany do biegu jednoetapowego (stadion) - biegania na dystansie 384,54 m, w 720 pne. - dolichodrom czyli bieganie w 24 etapach. W 708 pne. w programie igrzysk znalazł się pięciobój składający się z biegania, skoku w dal, zapasów, rzutu dyskiem i oszczepem. W tym samym czasie odbyły się pierwsze zawody w zapasach. W 688 pne. walka na pięści weszła do programu olimpiady, po dwóch kolejnych olimpiadach - konkursie rydwanów, aw 648 pne. - najbardziej brutalną konkurencją jest pankration, która łączy techniki zapasów i walki na pięści.
Zwycięzcy olimpijscy byli czczeni jako półbogowie. Przez całe życie otrzymywali wszelkiego rodzaju zaszczyty, a po śmierci olimpijczyka byli zaliczani do zastępów „pomniejszych bogów”.
Po przyjęciu chrześcijaństwa igrzyska olimpijskie zaczęły być postrzegane jako jeden z przejawów pogaństwa, aw 394 pne. Cesarz Teodozjusz zakazał ich.
Ruch olimpijski odżył dopiero pod koniec XIX wieku za sprawą Francuza Pierre'a de Coubertin. I oczywiście pierwsze wskrzeszone igrzyska olimpijskie odbyły się na ziemi greckiej - w Atenach w 1896 roku.
