Zawody biathlonowe co roku przyciągają tysiące fanów i przyciągają na ekrany miliony telewidzów. Nazwę Ole Einar Bjørndalen usłyszeli nawet ci, którzy nie przepadają za tego typu odmianami.
pochodzenie nazwy
Nazwa tego sportu dość trafnie oddaje jego istotę. W języku greckim „bi” oznacza „dwa”, „atlone” oznacza „konkurencję”. Jest to połączenie narciarstwa biegowego i strzelania z karabinu z pozycji stojącej i leżącej. Cele ewoluowały przez lata, zanim osiągnęły swój nowoczesny wygląd - pięć czarnych kół, które zamykają się po uderzeniu.
Historia
Badacze proponują różne wersje początków historii biathlonu. Według jednego z nich, jeszcze w XVIII wieku w Norwegii była rozrywka – narciarstwo biegowe, przerywane strzelaniem do tarczy. Ale nie traktowali go poważnie, a fanów tego sportu było niewielu, ze względu na niedoskonałość ówczesnej broni palnej. Trudno mówić o tym, kto i kiedy założył biathlon, bo dla myśliwych z krajów północnych wielokilometrowe trasy narciarskie i strzelanie z celownika były na porządku dziennym od wielu wieków. Jednak biathlon nie pozostał bez urodzin. Obchodzony jest 2 marca. W 1958 roku tego dnia Austria była gospodarzem pierwszych w historii Mistrzostw Świata w tym sporcie.
zasady
We współczesnym biathlonie istnieje sześć rodzajów zawodów, różniących się długością dystansów, kolejnością startu, liczbą linii i rodzajem kar: sprint, wyścig indywidualny, wyścig pościgowy lub pościgowy, sztafeta, sztafeta mieszana, start masowy. Strzelanie do celu odbywa się z dwóch pozycji: leżącej lub stojącej.
Interesujące fakty
Podczas strzelania biathloniści nie mogą opuszczać maty strzeleckiej. Zdarzały się przypadki, gdy sportowiec, który upuścił nabój, sięgnął po niego i zszedł z maty. Nie tylko sprawca został automatycznie zdyskwalifikowany, ale cały zespół.
Czujniki zakłada się na stopy w okolicy kostki biathlonistów przed zawodami. Kiedy sportowcy przejeżdżają obok specjalnych znaków, mierzy się ich prędkość.
Każdy zawodnik musi mieć podczas zawodów dwa zapasowe karabiny. Tylko członek zespołu może przekazać mu zapasowy karabin - i to tylko na strzelnicy. Jeśli biathlonista skończy bez karabinu, wynik nie będzie się liczył. Przynajmniej spust i lufa muszą być doprowadzone do mety.
Na pierwszych Letnich Mistrzostwach Świata w biathlonie w 1996 roku zwycięzcami zostali rosyjscy sportowcy.
