XXX Igrzyska Olimpijskie rozpoczęły się w Londynie 27 lipca. Zgodnie z wieloletnią tradycją rozpoczęły się one niemal 4-godzinnym widowiskowym przedstawieniem, które rozpoczęło się od wielkoformatowego, barwnego spektaklu teatralnego, a zakończyło występem wybitnych brytyjskich gwiazd.
Londyn w 2012 roku stał się pierwszym miastem, które po raz trzeci gościło Igrzyska Olimpijskie. Ponadto to właśnie w stolicy Wielkiej Brytanii po raz pierwszy odbyły się współczesne igrzyska olimpijskie, było to w 1908 roku. Wielkie otwarcie odbyło się 27 lipca 2012 roku, obejrzało je dziesiątki tysięcy widzów, a ilość telewidzów na całym świecie jest trudna do policzenia. A dzięki nieubłaganym postępom dodatkowa możliwość zobaczenia spektaklu otworzyła się przed setkami milionów cyfrowych użytkowników.
Początek obchodów z okazji otwarcia igrzysk zaplanowano na godz. 21.00 czasu lokalnego. Godzinę wcześniej widzowie mogli wejść na stadion. Było ich 75 000, więc zapełnienie stoisk zajęło dużo czasu. Na ogromnej arenie, ozdobionej dekoracjami w stylu rustykalnym, pierwsi goście mogli już zobaczyć aktorów ubranych w stroje z XIX wieku. Wśród nich byli mieszczanie i arystokraci. Na gigantycznych ekranach emitowane były filmy o życiu Wielkiej Brytanii. Minifilm z udziałem aktora Daniela Craiga szczególnie spodobał się publiczności.
Mężczyzna na ekranie, idący korytarzami królewskiej rezydencji, przerywający niemal absolutną ciszę grzmiącym krokiem, okazał się nie kto inny jak agentem 007. Wszedł do gabinetu królowej, czekając na rozpoczęcie audiencji. Mało kto mógł sobie wyobrazić, że kobieta siedząca tyłem do kamery jest prawdziwą królową Wielkiej Brytanii, ale tak właśnie było. Elegancki agent wywiadu MI6 i monarcha udali się do helikoptera, który miał ich zabrać na Stadion Olimpijski. Oglądając w telewizji „lot” królowej nad Londynem, publiczność z przerażeniem zobaczyła, jak wraz z Bondem skakała ze spadochronem. Dosłownie kilka minut po „wylądowaniu” Elżbieta II wspięła się na swoje podium. Jej przybycie oznaczało otwarcie Igrzysk Olimpijskich.
Barwne przedstawienie wyreżyserowane przez nagrodzonego Oscarem reżysera Danny'ego Boyle'a (Slumdog Millionaire, 2008) przeniosło widzów na przełom XIX i XX wieku. Zaczęło się od chłopskiego życia, stopniowo przechodząc do początku ery przemysłowej. Dawni „chłopi” wzięli kilofy i młotki i zaczęli wykuwać gigantyczne pierścienie. Przy uroczystej muzyce kręgi stopniowo uniosły się w powietrze i wkrótce utworzyły połączenie pięciu żywiołów – światowego symbolu igrzysk olimpijskich.
W spektaklu wzięło udział blisko 20 000 aktorów i zwykłych ludzi, a także kilka gwiazd angielskiego ekranu i teatru. Wśród nich są Kenneth Branagh i Rowan Atkinson, lepiej znany jako Mr. Bean. Wykonał miniaturę w duchu swojego najsłynniejszego bohatera filmowego, jednocześnie „uczestnicząc” w pracy całej orkiestry. Nieco później na scenie pojawiły się inne brytyjskie gwiazdy, w tym najbogatsza kobieta w kraju, pisarka J. K. Rowling. Przeczytała fragment popularnej bajki o Piotrusiu Panu. Tymczasem na ogromnej arenie stadionu sceneria zmieniała się z godną pozazdroszczenia prędkością. W ciągu kilku minut zniknęły chłopskie zabudowania, a pojawiło się wiele łóżek z dziećmi, które nie chciały iść spać. Tylko kilkadziesiąt Mary Poppins, które schodziły z góry przy pomocy otwartych parasoli, potrafiło ich do tego zmusić.
Od baśni i historii akcja płynnie przeszła we współczesną rzeczywistość. Na scenie pojawili się młodzi ludzie, tańcząc w dyskotece. Na pierwszym planie rozgrywała się historia miłosna z udziałem telefonu komórkowego, która pomogła dziewczynie i chłopcu odnaleźć się w wirze życia. Pary do udziału w tym programie tanecznym zostały wybrane spośród zwykłych Brytyjczyków, a głównym warunkiem była prawdziwa miłość między nimi.
Po świetnym występie przemówili przedstawiciele MKOl, a następnie przez stadion przemaszerowały 204 drużyny olimpijskie. Jako pierwsi pojawili się sportowcy z Grecji, Brytyjczycy byli z tyłu. Ogień olimpijski dotarł do Londynu różnymi drogami, w tym łodzią motorową prowadzoną przez gwiazdę futbolu Davida Beckhama. Misję tę odbierał jako nagrodę pocieszenia, ponieważ z powodu kontuzji nie mógł wziąć udziału w zawodach.
Ceremonię otwarcia zakończył występ ponadczasowego Paula McCartneya. Zaśpiewał piosenkę ze swojego legendarnego zespołu The Beatles o nazwie Hey, Jude. Pod jej słowami na niebie eksplodowały wspaniałe fajerwerki.
