Otwarcie Igrzysk Olimpijskich to barwne i żywe widowisko będące skrzyżowaniem karnawału z widowiskiem sportowym. Tradycyjnie po raz pierwszy słychać hymn kraju, w którym odbywają się Igrzyska Olimpijskie, i podnosi się jego flagę. Następnie rozpoczyna się parada delegacji sportowych. Drużyna z każdego kraju idzie w kolumnie, na czele której stoi chorąży. Zaszczyt pływania pod flagą swojego państwa przypada zwykle sławnemu sportowcowi.
Zgodnie z tradycją, która rozpoczęła się na Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie w 1928 r., pochód otwiera drużyna grecka. Ma to na celu podkreślenie jego statusu jako miejsca narodzin starożytnych igrzysk olimpijskich. Drużyna kraju-gospodarza igrzysk zakończy pochód. Zasada została złamana tylko raz podczas Igrzysk Olimpijskich 2004 w Atenach. Następnie grecka drużyna zamknęła paradę uczestników, ale flaga Grecji została jednak przeprowadzona jako pierwsza. Wszystkie pozostałe drużyny uczestniczące są w porządku alfabetycznym, zwykle zgodnie z normami języka angielskiego.
Gdy wszystkie delegacje sportowe ustawią się na boisku stadionu, przemówienie wygłosi przewodniczący Komitetu Olimpijskiego kraju gospodarza. Następnie głos oddawany jest Prezydentowi MKOl (Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego). Wygłasza również przemówienie, a na koniec oddaje głos głowie państwa przyjmującego lub innemu wysokiemu urzędnikowi. To ta osoba wypowiada zdanie o otwarciu igrzysk olimpijskich.
Następnie na stadion wynoszona jest flaga olimpijska - biały prostokątny panel z pięcioma przecinającymi się pierścieniami. Orkiestra gra hymn olimpijski. Po jednym przedstawicielu sportowców i jednym z sędziów składa przysięgę. Sportowcy biorą na siebie uroczysty obowiązek uczciwego współzawodnictwa, bez uciekania się do bezprawnych metod i środków, a sędziowie w związku z tym ślubują wykonywać swoje obowiązki obiektywnie i bezstronnie, kierując się wyłącznie przepisami.
Po złożeniu przysięgi przychodzi czas na uroczystą ceremonię zapalenia płomienia olimpijskiego. Ostatni uczestnik sztafety wbiega na stadion z pochodnią, która ma rozpalić ogień. Zwykle tak wysoki zaszczyt powierza się wybitnemu sportowcowi, który odniósł wielki sukces. Po rozpaleniu się ognia w misie olimpijskiej musi pozostać nie do ugaszenia do końca igrzysk.
