Narciarstwo biegowe to jeden z najstarszych rodzajów programu olimpijskiego. Narciarze rywalizowali na pierwszych Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Chamonix w 1924 roku. To prawda, że rywalizowali wtedy tylko mężczyźni, zresztą tylko na dwóch dystansach - 18 i 50 km.
Zawody narciarskie były bardzo popularne wśród ludów skandynawskich na długo przed początkiem współczesnego ruchu olimpijskiego. Pierwsze wyścigi szybkościowe zorganizowali norwescy narciarze już w 1797 roku. Wkrótce takie wyścigi zaczęły organizować Finowie i Szwedzi. Narciarstwo biegowe stało się popularne również w krajach Europy Środkowej. Nic dziwnego, że organizatorzy I Zimowych Igrzysk Olimpijskich postanowili włączyć ten sport do programu. W roku pierwszych Zimowych Igrzysk Olimpijskich pojawiła się również Międzynarodowa Federacja Narciarska.
Program zawodów narciarskich zmieniał się kilkakrotnie. Tak więc w 1936 r. Włączono do niego bieg sztafetowy 4x10 km. Dwie dekady później pojawił się drugi długi dystans – 30 km, a zamiast 18-kilometrowej trasy sportowcy musieli pokonać 15-kilometrową. W 1992 roku mężczyźni mieli dystans sprintu wynoszący 10 km.
Płeć piękna pojawiła się na olimpijskich trasach narciarskich w 1956 roku. Początkowo mieli tylko jeden dystans 10 km, ale po czterech latach narciarze zaczęli rywalizować w sztafecie. Drużyna składała się z 3 uczestników, z których każdy musiał przebiec dystans 5 km. Dwadzieścia lat później skład sztafety powiększył się do czterech zawodników. Na Igrzyskach Olimpijskich w Innsbrucku w 1964 roku kobiety po raz pierwszy przebiegły sprint na 5 km. Długie dystanse w kobiecej części programu pojawiły się w 1984 i 1992 roku. Najpierw uwzględniono bieg na 20 km, a następnie maraton kobiet - 30 km.
Drużyna narciarska na wszystkich Zimowych Igrzyskach Olimpijskich jest największa. W każdym rodzaju programu kraj może nominować czterech uczestników. Jeden zespół z każdego kraju bierze udział w sztafetach.
Program olimpijskiego narciarstwa biegowego jest stale udoskonalany. Teraz w tej formie rozgrywanych jest 12 kompletów medali, po 6 dla kobiet i mężczyzn. Sportowcy rywalizują w klasycznym i swobodnym stylu biegowym. Inne są również zasady startu. Program olimpijski obejmuje biegi z jazdą łączoną lub na czas, wyścigi pościgowe, sprinty indywidualne i zespołowe. Medale Freestyle zostały po raz pierwszy przyznane w Calgary w 1988 roku. Na pierwszych Igrzyskach Millennium, które odbyły się w Salt Lake City, zawodnicy po raz pierwszy rywalizowali w sprincie i wyścigu ze startu wspólnego.
