Tenis stołowy jest tak szybką i inteligentną grą, że można go porównać tylko do walki w powietrzu. Decyzje muszą być podejmowane jak najszybciej, aby jak najdokładniej reagować na ruch piłki, a jednocześnie ciało musi być odpowiednio zrelaksowane, ale także gotowe na błyskawiczne ruchy. Każdy chce od razu nauczyć się pięknie grać. Ale umiejętność profesjonalnej gry w tenisa stołowego jest praktycznie sztuką. A przede wszystkim musisz opanować podstawy gry, w tym zasady trzymania rakiety.
Instrukcje
Krok 1
Sposób trzymania rakiety w tego rodzaju tenisie nazywa się chwytem. Jest dwojakiego rodzaju - pozioma i pionowa. Nazwy tych metod pochodzą od położenia rakiety względem horyzontu. Ważne jest również, aby wiedzieć, gdzie znajduje się tył i dłoń rakiety. Tylna strona to ta, która jest kontynuacją grzbietu dłoni, a strona dłoniowa jest kontynuacją dłoni.
Krok 2
Przy chwycie pionowym palec wskazujący i kciuk są ustawione tak, jakbyśmy trzymali zwykły długopis, dlatego ten uchwyt jest powszechnie określany jako „Pen Grip”. Pozostałe trzy palce są wygodnie umieszczone z tyłu rakiety. Ten chwyt pomaga rozwinąć dużą mobilność rąk, umożliwiając wykonanie mocnego, pokręconego serwisu. Jednak używając tego chwytu możesz uderzać piłki tylko dłonią rakiety. Dlatego praktycznie nie jest używany w europejskim tenisie stołowym.
Krok 3
W chwycie poziomym trzy palce (środkowy, pierścień i mały palec) chwytają rączkę rakiety, palec wskazujący jest umieszczony wzdłuż krawędzi rakiety, a kciuk jest z tyłu i może lekko dotykać środkowego palca. W tym przypadku rączka rakiety znajduje się ukośnie w dłoni. Ten uchwyt nazywa się uchwytem noża.
Krok 4
W ostatnim czasie to właśnie ta metoda trzymania rakiety staje się coraz bardziej popularna, ponieważ ma wiele zalet. Chwyt poziomy służy zawodnikom do wykonywania skomplikowanych ruchów ofensywnych i defensywnych, pozwala na równie efektywne wykorzystanie grzbietu jak i dłoni rakiety.
Krok 5
Ten uchwyt ma kilka opcji:
• metoda uniwersalna (najskuteczniejsza) – krawędź rakiety znajduje się dokładnie pośrodku między palcem wskazującym a kciukiem.
• krawędź rakiety jest bliżej palca wskazującego, co pozwala na mniej mocne uderzenia tyłem.
• krawędź rakiety przesuwa się w kierunku kciuka – ta metoda ma odwrotny skutek.
