Wielu graczy słynie z potężnych rzutów-„kliknięć” w północnoamerykańskiej NHL (National Hockey League) i rosyjsko-europejskiej KHL (Continental Hockey League). Ale tylko specjalne urządzenie i konkursy w All-Star Games, które odbywają się raz w roku, mogą ujawnić właściciela najsilniejszego rzutu. Obecnymi rekordzistami, z których każdy jest dumnie nazywany „światem”, są Słowak Zdeno Hara i Rosjanin Aleksander Ryazantsev.
Konkurs „Gwiazda”
Mecze gwiazd w ich obecnym formacie pojawiły się w 1948 roku. Miejscem narodzin takich pokazowych walk była Ameryka Północna, NHL. Od 1990 roku gra reprezentacji narodowych dwóch konferencji Narodowej Ligi Hokejowej „Zachodu” i „Wschodu” zaczęła być rozcieńczana różnymi zawodami indywidualnymi. W tym najsilniejszy rzut, którego mistrz jest określany przez specjalne urządzenie. Pierwszym zwycięzcą został Al Iafraty, amerykański obrońca z Toronto Maple Leafs w Kanadzie, który wystrzelił krążek z prędkością 96 mil na godzinę (154,49 km/h).
Trzy lata później Ayefrati ustanowiła rekord trwający 17 lat – 169, 3 km/h. Ten wynik poprawił tylko dotychczasowy jedyny lider – kapitan obrońcy „Boston Bruins” Zdeno Hara, który wygrał pięć konkursów z rzędu (2010-2014). Ostatnim osiągnięciem obrońcy reprezentacji Słowacji, przy wzroście 206 centymetrów, był strzał w meczu All-Star 2012. Wynik Khara, pokazywany przez urządzenie – 175, 1 km/h – został uznany przez NHL za nowy rekord świata.
Pierwszy „gwiazdowy weekend” Kontynentalnej Ligi Hokejowej odbył się w 2009 roku na Placu Czerwonym w Moskwie. A debiutancki konkurs ligi o mistrzów najpotężniejszego kliknięcia odbył się w przyszłym sezonie w Mińsku. Zakończył się zwycięstwem obrońcy moskiewskiego „Dynamo” i czeskiej reprezentacji Karela Rakhuneka, który rzucił krążkiem z prędkością 165,28 km/h. Półtora roku później Rakhunek zginął w katastrofie lotniczej wraz z innymi zawodnikami Jarosława Lokomotivu, którzy lecieli na mecz właśnie w Mińsku…
Szybki „kierowca”
Przez ostatnie cztery sezony dwóch rosyjskich obrońców, Denis Kulyash i Alexander Riazantsev, było liderami KHL pod względem siły rzutu. Formalnie ta rywalizacja korespondencyjna jest nadal remisem, ponieważ Kulyash wygrał zawody lodowe w 2011 i 2014 roku, a Riazantsev celował w 2012 i 2013 roku. Ale rekordowy strzał, który mimo protestów ze strony NHL, również uważany jest za osiągnięcie światowe, należy do tych ostatnich.
Stało się to w grze All-Star, która odbyła się 21 stycznia 2012 r., kiedy zawodnik jekaterynburskiego awtomobilisty w dodatkowej próbie rzucił krążkiem z prędkością 183,67 km/h. Aleksander Riazancew, który do tego czasu przeniósł się już do Siewierstalu w Czerepowiec, odniósł zwycięstwo w następnym sezonie ze znacznie niższym wynikiem. Urządzenie rejestrowało prędkość lotu swojego krążka na poziomie około 170,67 km/h. Rzuty Denisa Kulyasha, który grał odpowiednio w Kazaniu „Ak Bars” i Omsku „Avangard”: 2011 - 177, 58 km / h; 2014 - 162, 2.
Zdaniem ekspertów fakt, że obrońcy są właścicielami najpotężniejszych strzałów w historii światowego hokeja, nie można nazwać przypadkiem. Będąc zwykle za główną linią ataku i często, w przeciwieństwie do napastników, nie otrzymując aktywnego oporu fizycznego, Kulyash, Riazantsev i inni mają możliwość spokojnego wyboru pozycji i celowania. Następnie uderzali w krążek tak mocno, jak to możliwe, potężnym zamachem, starając się nie dotknąć lodu.
Jednak historycy i statystycy hokeja na lodzie w Ameryce Północnej i NHL twierdzą, że najsilniejszy strzał na świecie oddał napastnik wiele lat temu. Mowa o legendarnym napastniku „Chicago Black Hawks” i kanadyjskiej drużynie narodowej z lat 60. i 70. Bobbym Halle, który jakimś cudem posłał krążek do bramki z prędkością 190,4 km/h. Ale ponieważ tak się nie stało w grze All-Star, nie jest to również stały rekord. A sam Hull też nie nalegał na kolejny tytuł.
moskiewski Riazancew
W przeciwieństwie do Kanadyjczyka Bobby'ego Hulla, który rozegrał 1182 mecze w NHL, Alexander Riazantsev, urodzony 15 marca 1980 roku w Moskwie, nie spędził ani minuty w najsilniejszej lidze świata. Choć kiedyś był uważany za jednego z najbardziej obiecujących młodych obrońców rosyjskiego i światowego hokeja, w 1998 roku został wybrany w drafcie Colorado Avalanche. Następnie, próbując przebić się do głównej drużyny Kolorado, przez kilka sezonów grał w północnoamerykańskich zespołach niższych lig.
Godne szacunku są również tytuły pierwszego „kija” planety Riazancewa, takie jak brązowy medalista Mistrzostw Świata 2005 w ramach reprezentacji Rosji, zwycięzca Młodzieżowych Mistrzostw Świata 1999, najlepszy obrońca i srebrny medalista tego samego turnieju z 2000 roku, zdobywca Pucharu Mistrzów Europy 2006. Po rozpoczęciu kariery w 1996 roku w moskiewskim "Spartaku", Aleksander grał później w 13 innych klubach, w tym dziesięciu rosyjskich. Jego ostatnią drużyną jest Neftekhimik z Niżniekamska.
