Początkowo ten rodzaj sztuki walki nie zakładał podziału na style. Pierwsi mistrzowie i założyciele opowiadali się za utworzeniem jednej szkoły, jednak nie wszyscy się z tym zgadzali.
Czas mijał, a karate podzieliło się na wiele odrębnych szkół. Pojawiły się nowe style, które pojawiają się do dziś. Wynika to z faktu, że wielu wybitnych mistrzów wnosi coś własnego do istniejącego stylu i tak rodzi się nowa szkoła z własną nazwą. Zdarza się również, że uczeń z jakiegoś powodu nie może wykonać pewnych ruchów lub wykonuje je niepoprawnie przez długi czas, w tym zakresie sam ruch jest modyfikowany. Jednak prawdziwi mistrzowie karate, którzy poświęcili swoje życie tej sztuce, nie są rozpoznawani przez większość samozwańczych szkół i domorosłych karateków.
Dziś nie sposób wymienić dokładnej liczby stylów karate, wiadomo tylko, że jest ich ponad kilkaset. Niemniej jednak istnieją cztery główne style japońskiego karate.
Shotokan. Jej założycielem był mistrz Funakoshi Gichin. Symbolem tego stylu jest tygrys. Największą uwagę przywiązuje się do rozwoju duchowego i edukacji. Głównym wymogiem jest przestrzeganie rytuałów, norm i zasad. Shotokan oferuje szerokie wsporniki, sztywne bloki i ruchy liniowe. Podstawową zasadą stylu jest uderzenie jednym ciosem. Taktyka: ostrość, impulsywność, twarda równowaga, stabilność dzięki głębokim postawom.
Goju-Ryu. Założyciel Chojun Miyagi. Cechą stylu jest skuteczność bojowa oparta na energii wewnętrznej. Łączy w sobie zasady techniki twardej i miękkiej. Nacisk kładziony jest na walkę w zwarciu, co pozwala na użycie jej w ciasnych przestrzeniach.
Wado-ryu. Założyciel Hironori Otsuka. Godło przedstawia zaciśniętą pięść i białą gołębicę. Ten styl wymaga największej zwinności i mobilności, w przeciwieństwie do wszystkich innych. Nie wykorzystuje sztywnych bloków i ciosów, jak w Shotokan, ale wykorzystuje zwrotność ciała, płynność i długość ruchu. Aktywnie wykorzystywane są rzuty i podciągnięcia.
Shito-ryu. Jedna z najstarszych szkół karate. Założyciel Kenwa Mabuni. Główną cechą stylu jest estetyka i artyzm. Taktyka: szybkość reakcji, siła, mocne ciosy i bloki, miękki ruch, mobilność, niespodziewany atak, obrona przez atak.
